احمد نوروحیدی - استاذ مساعد فی مجمع التعلیم العالی بسراوان.سراوان. ایران

شعر مدحی یک از انواع مهم شعر عربی محسوب می شود .در دیوان اکثر شاعران ادبیات عرب این نوع شعری به وفور پیدا می شود. علتاستقبال هم جانب و وراگیر شاعران از این نوع شعری هم اقبال و توج ممدوحان به این نوع شعر و بازار گرم آن بوده است. شاعران عصرجاهلی بیشتر به مدح بزرگان و سرشناسان قبایل خود می پرداختند و آن اغراقی که به قصد تکسب و درآمدزایی در آثار شاعران دوره های بعددیده می شود در این دوره بسامد کمتری دارد. در دوره اول اسلامی هم مدایح شاعران رنگ و بوی اسلامی به خود گرفته و از عناصر و مفاهیمدینی در شعر بهره برده می شود.در این مقال شعر مدحی سه شاعر جاهلی و دو شاعر دوره اول اسلامی بررسی شده است.

شعر مدحی، دوره جاهلی، دوره اول اسلامی، امری القیس، نابغ ذبیانی، زهیر بن ابی سلمی،کعب بن زهیر،حسان بن ثابت