جواد دوستی امرودکی - دانشجوی دکترای جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد
محمد دوستی امرودک - دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه آزاد اسلامی، مجتمع بین الملل خراسان
محمد قاسمی - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه ازاد اسلامی

دوران خردسالی از برجسته ترین دوران زندگی افراد است در این دوران خمیره اصلی هر فرد شکل می گیرد ،اکثر جوامع پیشرفته دنیا بر این اعتقادند که مسیر توسعه و پیشرفت جامعه از دوران کودکی عبور می کند وفراهم کردن بستر مناسب در جهت رشد و تربیت کودکان ، آشنا کردن آنها با حقوقشان و رعایت آن و جلوگیریاز ایجاد شرایط مخاطره آمیز و کنترل این شرایط راه دستیابی به جامعه ای سالم از لحاظ روحی و جسمی درآینده را هموار می سازد اما برای رسیدن به جامعه ای پیشرفته و سالم نیاز به رفع موانع موجود است که درگذشته از طریق رویکرد عدالت کیفری درصدد رفع این موانع بودند که در عمل و در گذر زمان مفاهیم سنتی وکلاسیک حقوق جزا و کارکرد نهادهای حقوق کیفری نشان از ناکارآمدی این رویکرد ، حداقل درخصوص قشرآسیب پذیر جامعه یعنی کودکان و نوجوانان بود در نتیجه حقوقدانان کیفری و جرم شناسان و مجریان این نظامبر آن شدند که با تغییر و تحول در رویکرد عدالت کیفری و بلاخص درخصوص کودکان و گرایش به عدالتترمیمی این ضعف و ناکارآمدی را جبران نموده تا بلکه بتوان قدمی در جهت سوق جامعه ی آسیب پذیر بهسوی جامعه ای سالم برداشت و از اقدامات موثر در این مسیر می توان به قانون حمایت از اطفال و نوجوانانمصوب ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۹ اشاره کرد. عدالت ترمیمی درصدد ایجاد تعادل میان تخلفات و عوامل و شرایطایجاد آن با پاسخ و واکنش مناسب و سازنده در برابر آن و توجه به همه جوانب ، من جمله قربانی ، فرد خاطی وجامعه است. از دیدگاه عدالت ترمیمی جرم قبل از اینکه نقض قانون جزا باشد ، نوعی تعرض به افراد و اصولانسانی می باشد در نتیجه نه تنها توجه کامل به تمامی حقوق و منافع اساسی بزهکار دارد بلکه درصدد جبران واحقاق حقوق و منافع بزه دیده در تمامی مراحل دادرسی کیفری نیز می باشد.

حقوق اطفال ، حقوق نوجوانان ، حقوق کیفری ، عدالت ترمیمی ، حقوق کودکان