مرتضی سرداری

کاهش زمان سیکل توسعه محصولات استفاده از فناوری به روز کم شدن هزینه ی چرخه عمر افزایش قابلیت اطمینان و دردسترس بودن اقلام و استفاده از ظرفیت های قدرتمند صنعتی امروزه سازمانها رادرسراسر دنیا به سمت استفاده حداکثری از محصولات در دسترس سوق داده است حال این مساله همواره گریبانگیر این سازمان هاست که درزنجیره تامین خود چگونه از ظرفیت بازار برای توسعه سامانه های خود بهره گیرند با توجه به اینکه سیاست استفاده از محصولات دردسترس درتوسعهسامانه ها درسازمان های دانش بنیان داخل کشور به بلوغ خود نرسیده و ازطرفی توسعه بومی سامانه ها و توسعه سامانه های مبتنی برمحصول دردسترس دارای تفاوت های زیادی است دراین مقاله سعی شده مدل طراحی محصول به منظور بکارگیری محصولات دردسترس بازار جهت برون سپاری حداکثری درزنجیره تامین سازمان هیا دانش بنیان کشور ارایه گرددی. به همین منوظر درابتدا تعاریف و ویژگیهای محصولات دردسترس و جایگاه آن درزنجیره تامین مورد تحلیل قرارگرفته و درادامه فلسفه طراحی محصول مبتنی برمولفه های دردسترس مورد بررسی قرارمیگیرد.

محصول دردسترس، طراحی محصول، زنجیره تامین