مائده داودآبادی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس زینب کبری اراک
فاطمه احمدی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس زینب کبری اراک
مائده محمدی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس زینب کبری اراک
فاطمه اسکندری - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس زینب کبری اراک

پژوهش حاضر با هدف آموزش خداشناسی به کودکان و دانش آموزان انجام شد. یکی از مهمترین دلایلی که در ناکامی تربیت دینی ومذهبی کودکان در کشور ما میتوان برشمرد، نادیده انگاشتن تحول و رشد روانی و درک عقلی کودک در این زمینه است. همچنین درارائه مفاهیم دینی از شیوه های نادرست و غیر اصولی استفاده شده است. آموزش مفاهیم دینی باید با سطح رشد ذهن یادگیرنده و قدرتو توانایی درک او از مسائل متناسب باشد. دوره کودکی را مرحله خطیری در زندگی فرد و جامعه میدانند؛ زیرا کودکان برای پذیرشبسیاری از افکار و باورها و عادتها توانایی شگرفی دارند. بنابراین، خدا نیز به منزله یکی از باورها در ادبیات دینی کودکان معنای ویژه ایمی یابد. با جستوجوی دقیق در مذاهب مختلف میتوان دید که خدا باوری به جوامع خاصی مربوط نمی شود و از زمان های گذشتهتاکنون، دین و مذهب و خداباوری مایه انس و الفت انسان ها شده و زمینه ای را برای دوستی، همدلی، همدردی و استحکام بخشیدن روابطفراهم آورده است. روش جمع آوری اطلاعات و نگارش مقاله از نوع کتابخانه ای و استفاده از سایت های اینترنتی میباشد و روش کیفیمورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان داد از توصیه های مهم اسلام، اهتمام به عبادت و سفارش اعضای خانواده به آن است. در مرحلهاول، فرد باید خود به رفتارهای عبادی اهتمام ورزد تا الگویی مناسب برای سایر اعضا باشد. در متون دینی آمده است که فرزندان خود رادر هفت سالگی به نماز سفارش کنید. این سفارش میتواند به شیوه های گوناگونی اجرا شود که برخی از آنها مانند روش الگوگیری،تاثیرگذارتر خواهد بود.

خداشناسی، آموزش خداشناسی، کودکان، دانش آموزان