احمد رضا بابایی - ۱- کارشناس ارشد مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، صفاشهر، ایران.

روند رو به تزاید پدیده های یادشده در دنیا، سازمان بهداشت جهانی را بر آن داشت تا ادبیات جدیدی حول مفاهیم «پیری فعال» و «شهر دوستدار سالمند» تولید کند. سالمندی جمعیت و شهرنشینی دو روند جهانی هستند که همراه با یکدیگر یکی از چالش های قرن بیست و یکم را شکل می دهند. پیری فعال به روندهایی گفته می شود که بهبود فرصت های ارتقای سلامتی، مشارکت و امنیت برای افراد باعث می شود تا با افزایش سن، همچنان از کیفیت زندگی بالایی برخوردار باشند. سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است. با در نظر داشتن نیازهای خاص این دوران، توجه به کیفیت زندگی و فعالیت های جسمی در سالمندان امر بسیارمهمی است که نباید مورد غفلت قرار گیرد. سالم پیر شدن حق همه افراد بشر است که خود بر اهمیت پدیده سالمندی و پیشگیری از مشکلات آن می افزاید. بر طبق آمارهای جهانی، جمعیت سالمند در جهان رو به افزایش است، آمارها در کشور ما نیز تبیین کننده این واقعیت است. با ورود به دوره سالمندی، تغییرات چشمگیری در ویژگی های فیزیولوژیکی و روحی- روانی انسان رخ می دهد. این تغییرات، افراد سالمند را وادار می سازد تا محیط فیزیکی را به گونه ای متفاوت از جوان ترها درک کرده و پاسخهای متفاوتی بدهند. سالمندان از جمله گروه های اجتماعی هستند که به دلیل شرایط سنی و کاهش نسبی فعالیت های کاری، اوقات فراغت بسیار دارند و امکان استفاده آن ها از فضاهای شهری برای انجام فعالیت های اختیاری و اجتماعی بیش از دیگر اقشار جامعه است.

واژگان کلیدی: سالمند، شهر دوستدار سالمند، کیفیت زندگی.