حسین غلامی - دانشگاه علامه طباطبایی
رحیم نمروری - دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارت متحده عربی)

در اغلب کشورها قاچاق کالا و ارز از جمله جرائمی است که آسیب های گسترده حاصل از آن، حوزه های مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه را درگیر خود کرده است. مشخص است کنترل این دست از جرائم و جلوگیری از گسترده شدن ابعاد و نتایج زیان بار آن ها، از مهم ترین اهداف قانون گذار و رسالت های تعریف شده برای کنشگران اجرایی و قضایی است؛ اما در این رابطه، گویی سیاست جنایی ایران درست عمل نکرده و به تبع آن سیاست جنایی اجرایی و قضایی نیز دستاورد ملموس و قابل قبولی به همراه نداشته است؛ حال در این پژوهش با ارزیابی انتقادی قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز، به تحلیل تدابیر اتخاذشده برای پیشگیری از قاچاق و همچنین تشخیص علل ناکارآمدی تدابیر کیفری از منظر نظریات جرم شناختی پرداخته شده است. در نتیجه این پژوهش می توان گفت: هرچند قانون گذار ایرانی به موضوع ورود کرده اما در تدوین سیاست کیفری از یافته های علمی و دستاوردهای جرم شناسی به شکل رسمی و هدف مند استفاده نکرده و برایند آن تصویب قانونی بوده است که روح کلی آن با عدالت و انصاف بیگانه است. گسترش اقتصاد غیردموکراتیک، آسیب دیدگی حقوق کیفری، کسب درآمد دولت از قبل مبارزه با جرم و قربانی شدن کوله بران ازجمله نتایج اجرای این قانون خواهد بود.

جرم شناختی, قاچاق کالا و ارز, قانون