طیبه پرتوی راد - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه حضرت معصومه (س)، قم

ماندگاری و بقای شعر و نام شاعران در طول زمان در گرو ویژگی های مختلفی است کهزیبایی های هنری و فنی، زمینهی انسانی و بشری عواطف، پشتوانه ی فرهنگی وگستردگی در جامعه مهم ترین آنها را تشکیل می دهد. بدین معنا که اگر شعر شاعریحائز این ویژگی ها باشد قدر متیقن آن شعر در تمامی ادوار تاریخی و فرهنگی و سیاسیو اجتماعی و ... جزء آثار برتر ادبی است و نام شاعر آن معرف همگان است و به نسبت،هرچه از میزان این ویژگیها کاسته شود از ارزش و اعتبار اشعار کاسته میشود و شاعرانچنین اشعاری به شاعرانی تک بعدی مبدل می شوند که خواه ناخواه دایره شهرت وگسترش شعر و بالتبع مخاطبان آنها در طول تاریخ کم است. در این مقاله بر اساسمعاییر انتقادی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، یکی از برجسته ترین نظریه پردازان معاصرایران در دهه های اخیر، در کتاب ادوار شعر فارسی، شعر کمال خجندی بر اساس ویژگی های بیان شده بررسی و ارزیابی می شود و قوت و ضعف هر یک از این وجوه برای مخاطبانبرشمرده می شود تا بدین طریق از فراسوی قرن ها تصویر درست و روشنی از ابعاد مختلفشعری و شاعری کمال خجندی بدست آید و جایگاه او تا حدودی در گستره ی ادبیاتفارسی در بین دیگر شاعران مشخص شود.

کمال خجندی، نمودار شاعری، شفیعی کدکنی، ابعاد شاعرانگی