علی رحمانی - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل ونقل دانشگاه تربیت مدرس
امیررضا ممدوحی - دانشیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه تربیت مدرس

با پیشرفت تکنولوژی در عرصه های مختلف جهان با تحولات گوناگونی مواجه شده که حمل ونقل نیز از این تحولاتبی بهره نبوده است. خودروهای خودران به عنوان فناوری جدیدی شناخته می شوند که امکان دسترسی بیشتر پویاتر وهوشمندانه تری را به سیستم های اشتراکی فراهم می کنند که این امر موجب دگرگون شدن سیستم حمل ونقل شهریمی شود. یکی از خدمات حرکتی قابل تصور مبتنی بر خودروهای خودران، خودرو خودران اشتراکی (خوخا) است کهمی تواند با ادغام اشتراک سواری و اشتراک خودرو حذف مالکیت. حذف خطاهای انسانی و ... مزیت های اقتصادی وزیست محیطی بسیاری به دنبال داشته باشد. قابلیت رقابت خوخا به مدل های عملیاتی آن ها بستگی دارد که به طورمستقیم به پیکربندی سرویس و مشخصات ناوگان مرتبط است.در این مطالعه با بهره گیری از داده تصادفی، حضور خوخا در بخشی از شهر تهران با در نظر گرفتن سناریوهای مختلفو با استفاده از نرم افزار ‎SUMO شبیه سازی می شود. نتایج نشان می دهد که در سیستم های اشتراکی فاقد اشتراکسواری با نرخ نفوذ %۱۰۰ وسیله کیلومتر طی شده نسبت به سناریو پایه (فقط خودرو شخصی) %۲۶ افزایش می یابداین در حالی است که با در نظر گرفتن اشتراک سواری در نرخ نفوذ بالای %۵۰ وسیله کیلومتر طی شده نسبت بهسناریو پایه با کاهش همراه است.

خودرو خودران اشتراکی، اشتراک سواری، وسیله کیلومتر طی شده