علی قبا - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک_ تبدیل انرژی، موسسه غیرانتفاعی جاویدف جیرفت
امیربهادر عظیمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران
محمد پیرانوند - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تهران شمال

در برنامه ریزی شهری آمروز توسعه شهری و گس ترش حمل و نقل نمی توانند مستقل از یکدیگر تحقق یابند.حمل و نقل استخوان بندی اصلی فضایی شهرها را تشکیل داده و دارای تاثیراتی بنیادین بر جهت گیری توسعه درون وبرون شهری است. توسعه مبتنی بر حمل ونقل همگانی یک گرایش جدید و رو به رشد است که بعد از جنگ جهانیدوم در میان الگوهای مختلف توسعه که در شهرسازی مورد توجه است این الگوی توسعه بر محوریت حمل و نقلعمومی استوار است که ارتباطی بین کاربری زمین و حمل و نقل را ایجاد و از کاربری زمین، تصویری کاراتر ارایهمی کند و میزان استفاده از حمل و نقل عمومی را افزایش می دهد. ازجمله بخش های مربوط به مدیریت سیستم هایحمل و نقل به نام TDM (مدیریت تقاضای سفر) با روبکرد کاهش تقاضای سفر و کوتاه کردن مسیر و زمان سفر ازطریق همپوشانی بخش های مختلف سیستم های حمل و نقل عمومی اهداف TOD را دنبال می کند. پس این رویکرد ازانجایی که استانداردهای شهری را هدف گذاری می کند با اصول TOD بسیار سازگار است. هدف از این تحقیق ارائهسنجش ظرفیت و توانایی حمل و نقل عمومی در محیط همپوشانی و یا همکاری واحد رویکردهای سیستم هایمتنوع حمل و نقل است. بر این اساس شاخص های کارایی حمل و نقل عمومی با درنظر گرفتن ایده آل هایتوانایی جابجایی و دسترسی پذیری به عنوان معیار سنجش تحلیل و همچنین جنبه ها و عملکردهای مختلفهمپوشانی خدمات حمل و نقلی به عنوان گزینه وارد فضای تحلیل چندمتغیره تاپسیس می شوند.

توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی، حمل و نقل عمومی، TOD