مهری کاکویی - دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران
اکبر احمدی - استادیارگروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران(نویسنده مسئول).
حسن اسدی - استادیارگروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران

زمینه و هدف: اعتیاد و سوءمصرف مواد مخدر یکی از آسیب­ های اجتماعی مهم در کشور ما است که به ­دلیل گستره فزاینده، عمق تاثیر و پیامدهای سوء آن بسیار نگران­ کننده است و از مهم­ ترین آسیب­ ها و معضلات اجتماعی کشور محسوب می­شود. این پژوهش به بررسی مبانی فقهی اعتیاد با هدف کاهش هزینه خانوار و جامعه صورت گرفته است.   مواد و روش ها: روش پژوهش در مقاله حاضر به­ صورت توصیفی-تحلیلی است و برای گرد آوری داده ها از روش کتاب­خانه ای استفاده شده است.ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.یافته ها: اغلب فقهای اسلامی مصرف مواد مخدر را چنانچه مضراتی به­ همراه داشته باشد حرام اعلام کرده ­اند و معتقدند که عقل انسان را زایل می­کند و این حکم تا حدودی می­تواند بر مسائل و معضلات اجتماعی همچون اعتیاد اثر بگذارد و از طریق اعتقادات مذهبی و تقویت معنویات از گرایش افراد به­ سمت مواد مخدر پیش­گیری  کند.نتیجه گیری: همه ما در زندگی بارها و بارها این جمله را شنیده ­ایم که پیش­گیری بهتر از درمان است. زیرا درمان هزینه­ های اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی زیادی را می ­طلبد و در قالب یک بیماری جامعه را فلج می­کند. دیدگاه فقهای اسلامی در پیش­گیری از اعتیاد به مواد مخدر اگرچه به یک نسبت نیست؛ اما عموم فقها قائل به حرمت استعمال مواد مخدر هستند و همین فتوا درکاهش هزینه خانواده و جامعه تاثیر دارد.

اعتیاد, احکام, پیش گیری, مبانی فقهی, اقتصاد