عبدالناصر فضل نیا - گروه زمین شناسی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
میر محمد میری - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
عادل ساکی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران

قطعات فرو افتاده گارنت – بیوتیت - کیانیت شیست­ها از مجموعه دگرگونی­های ناحیه­ای قوری نیریز با سن ۱۸۷ میلیون سال پیش(بخش جنوبی زون سنندج - سیرجان) به داخل توده نفوذی لوکودیوریت­های چاه ­بازرگان با سن ۱۷۳ میلیون سال پیش، باعث شد تا این قطعات(زنولیت) درجات دگرگونی مجاورتی شدیدی را تحمل و به زنولیت­های میگماتیتی تبدیل شوند. بخش­هایی از مذاب­های تولید شده، تجمع یافتند و در نتیجه منجر به ایجاد غلاف­ها و عدسی­های لوکوگرانیتی درون این نفوذی­ها شدند. براساس بررسی­­های سنگ­نگاری گردهمایی­های متعادل اسپینل + گارنت + فلدسپار پرتیتی + کردیریت + سیلیمانیت و اسپینل + گارنت + فلدسپار پرتیتی + کردیریت در شرایط اوج دگرگونی شکل گرفته­اند. نمودارهای فازی محاسبه شده برای نمونه زنولیتی، نشان می­دهد که در حضور مقادیر آب کافی، ذوب بخشی در دمای ۷۰۰ تا ۷۵۰ درجه سانتیگراد و فشار کمتر از ۵ کیلوبار صورت می­گیرد. اگرچه، ترکیب شیمیایی کانی­های گارنت و بیوتیت و ایزوپلت­های محاسبه شده برای آنها، نشان می­دهد که ذوب بخشی می­توانسته در دماهای کمتر نیز آغاز شود. نمودارهای فازی T-XCO۲، T-XO۲ و T-XMg آشکار ساختند که افزایش کربن ­دی­اکسید سیال، اکسیژن و نسبت آهن به منیزیم در ترکیب سنگ­مادر می­توانسته­اند سبب رخداد ذوب بخشی در دماهای پائین­تر گردند.

چاه بازرگان, دگرگونی مجاورتی شدید, میگماتیت, نمودار فازی