سحر توحیدی - کارشناسی ارشد تربیت مدرس، تهران، ایران
امیر حسین مزینی - دانشیار اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس
حسن حیدری - استادیار اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس

در دهههای اخیر با توجه به افزایش استرس در بازارهای مالی و تاثیر آن بر رشد اقتصادی، نیاز به پیدا کردن مدلها و شاخصهای بهتر برای رویارویی با حوادث بحرانزا و کاهش اثرات آن احساس میشود. این پژوهش، به دنبال پاسخ به این پرسش است که اثر استرس کل سیستم مالی و زیربخش اصلی آن در اقتصاد ایران (سیستم بانکی، بازار بورس اوراق بهادار و بازار ارز) بر رشد اقتصادی چگونه است؟ برای این منظور از دادههای فصلی سری زمانی (۱)۱۳۷۰ تا (۴)۱۳۹۵ از بخش بانکی و بازارهای سهام و ارز استفاده شده است. برای ساخت یک شاخص چندبعدی استرس مالی «در داخل» و «در میان» هر بخش/بازار به ترتیب از روش تجزیهی مولفههای اصلی و وزندهی اعتباری بهره گرفته شده است. با استفاده از مدل خودبازگشت میانگین متحرک (ARMA) و رهیافت خودبازگشت با وقفههای توزیعی (ARDL) وقفههای بهینهی مورد نیاز برآورد و با استفاده از رهیافت خودبازگشت واریانس ناهمسان شرطی عمومیتیافته نمایی (EGARCH)، واریانس شرطی شاخصهای مورد نظر که معرف فراریت شاخصهاست محاسبه گردید. سپس با استفاده از مدل مارکوف-سوئیچینگ، به ارزیابی تاثیر استرس مالی بر رشد اقتصادی ایران پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن ات که با وجود دورههای استرس مالی در ایران، تاثیر آن بر رشد اقتصادی بسیار ناچیز و در بیشتر مواقع بیمعنی بوده است.

استرس مالی, رشد اقتصادی, رهیافت مارکوف-سوئیچینگ, ریسک سیستمی .C۵۸, G۰۱, G۲۰, G۰۱ :JEL طبقه بندی