سارا رضائی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز
حسین مرزبان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز
فائزه صفری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز

جامعه ی امروز ما به جوانانی نیاز دارد که انعطاف پذیر، خلاق و فعال باشند. جوانانی که بتوانند مشکلات را حل کنند، تصمیم بگیرند، انتقادی بیندیشند، ایده ها را به طور موثر منتقل کرده و به طور موثر در تیم ها و گروه ها کار کنند. «دانستن دانش» دیگر برای موفقیت در دنیایی که در آن زندگی می کنیم و به طور فزاینده ای پیچیده، سیال و در حال تکامل است، کافی نیست. به منظور بهینه سازی یادگیری مادام العمر و موفقیت بالقوه، اکنون به طور گسترده پذیرفته شده است که جوانان باید با به کارگیری روش هایی مانند تدریس فعال، فرصت هایی برای توسعه ی قابلیت های شخصی و مهارت های تفکر موثر به عنوان بخشی از آموزش جامع خود داشته باشند. یادگیری، یک فعالیت تماشاکردنی نیست. دانش آموزان فقط با نشستن در کلاس و گوش دادن به معلمان، حفظ کردن تکالیف از پیش تعیین شده و بیرون ریختن پاسخ ها چیز زیادی یاد نمی گیرند. آن ها باید در مورد آنچه می آموزند صحبت کنند، در مورد آن بنویسند و آن را به تجربیات گذشته مرتبط کنند. در حقیقت آن ها باید آنچه را که می آموزند به بخشی از خود مبدل کنند.روش تدریس فعال یک رویکرد دانش آموز محور است که در آن مسئولیت یادگیری بر عهده ی دانش آموز است و او اغلب با همکاری همکلاسی های خود به فعالیت درسی می پردازد. در تدریس فعال، معلم ها به جای اینکه ارائه دهنده ی اطلاعات یک طرفه باشند، بیشتر تسهیل گر هستند. در بیشتر موارد، هنگام تدریس فعال نکاتی که از طریق سخنرانی مستقیم ارائه می شود، در راستای بحث کلاسی، حل مسئله، یادگیری مشارکتی و تمرین های نوشتاری (درجه بندی شده و بدون درجه بندی) مورد تاکید قرار می گیرد. از تکنیک های تدریس و یادگیری فعال می توان به این موارد اشاره کرد: ایفای نقش، مطالعات موردی، پروژه های گروهی، تبادل افکار متقابل، آموزش همتایان، مناظره ها، آموزش به موقع، نمایش های کوتاه و به دنبال آن بحث در کلاس.

کلمات کلیدی: تدریس فعال، فعالیت درسی، اطلاعات، جامعه، یادگیری