الهه آذری - Faculty of Health, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, Iran
میترا حنانی - Social Factors Affecting Health Research Unit, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, Iran
علی اصغر خواجه وندی - Faculty of Health, Hamedan University of Medical Sciences, Hamedan, Iran
سید غلام عباس موسوی - Department of Statistics and Epidemiology, Faculty of Health, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, Iran
علیرضا سمیعی - Airport Security Unit, Kashan, Iran

سابقه و هدف: صنعت هوانوردی با وجود پیشرفت قابل توجه در فناوری و ایمنی، همچنان شاهد حوادث ناگوار است که علت ۸۰ درصد از آن ها، عوامل انسانی است. این پژوهش با هدف بررسی فرهنگ ایمنی تاب آور در یکی از فرودگاه های کشور به منظور ارتقای سطح فرهنگ ایمنی و تاب آوری فرودگاه برای کاهش حوادث انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر شاخص های فرهنگ ایمنی تاب آور توسط تیم خبرگان ایمنی و عملیات فرودگاهی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی امتیازدهی شد و با کمک نرم افزار Expert Choice نسخه ۱۱ وزن دهی و رتبه بندی شد. همچنین پرسش نامه فرهنگ ایمنی تاب آور بر اساس شاخص های ذکرشده، توسط کارکنان فرودگاه تکمیل و داده های حاصل به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: از نظر خبرگان تعهد مدیریت (با وزن نرمال۱.۰)، صلاحیت (۰.۷۹) و آگاهی (۰.۶۹) بیشترین اهمیت و فرهنگ خطاپذیری (۰.۴۵)، انعطاف پذیری (۰.۳۹) و مدیریت تغییر (۰.۳۵) کمترین اهمیت را داشتند. از نظر کارکنان شاخص صلاحیت (با میانگین ۴.۱۲)، فرهنگ خطاپذیری (۳.۸۷) و آمادگی (۳.۸۴) بیشترین نمره و مشارکت کارکنان (۳.۶۱)، انعطاف پذیری (۳.۴۸) و آگاهی (۳.۲۹) کمترین نمره را داشتند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، عامل صلاحیت که هم از نظر کارکنان و هم خبرگان رتبه بالایی داشت، در بهبود تاب آوری فرودگاه موثرترین است. همچنین بهبود سطح آگاهی کارکنان که از نظر خودشان کمترین اهمیت را داشت، از مهم ترین عوامل موثر بر ایمنی تاب آوری است.

Airport, Resilience Engineering, Resilience Safety Culture, Safety Culture, فرودگاه, فرهنگ ایمنی, فرهنگ ایمنی تاب آور, مهندسی تاب آوری