مریم جلال پور - MSc Student, Department of Community Education, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
محمد جواد طراحی - Associate Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
قاسم یادگارفر - Associate Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran AND School of Medicine, University of Preston, England

مقدمه: سرطان های دستگاه گوارش یکی از پرخطرترین و شایع ترین نوع سرطان در ایران می باشد. این بیماری در مری، معده، کولون و رکتوم شیوع بیشتری دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد بهورزان شاغل در خصوص عوامل خطر سرطان های دستگاه گوارش انجام شد. روش ها: در این مطالعه مقطعی، تمام ۱۷۵ بهورز زن و مرد شاغل در مراکز بهداشت شماره ۱ و ۲ اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه استاندارد که میزان آگاهی، نگرش و عملکرد بهورزان را مورد سنجش قرار داد، جمع آوری گردید. نمرات خام آگاهی، نگرش و عملکرد با یک تبدیل خطی به نمرات استاندارد صفر تا ۱۰۰ تبدیل و با میانگین، انحراف معیار، حدود اطمینان ۹۵ درصد، میانه و دامنه چارکی توصیف شد. داده ها با استفاده از آزمون One-way ANOVA در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمرات آگاهی برای کل شرکت کنندگان، ۳/۶۹ درصد [۸۹/۷۱-۸۵/۶۶ = (Confidence interval) CI ۹۵ درصد]، میانگین نمرات نگرش ۹/۷۳ درصد (۴۶/۷۵-۵۲/۷۲ = CI ۹۵ درصد) و میانگین نمرات رفتار ۳/۳۵ درصد (۲۳/۳۷-۴۳/۳۳ = CI ۹۵ درصد) بود. اختلاف میانگین نمرات آگاهی، نگرش و رفتار بهورزان بر حسب جنسیت، وضعیت تاهل، سابقه فامیلی، ابتلا به بیماری های التهابی روده و سطح درامد معنی دار نبود، اما میانگین نمرات رفتار افراد با سطح سواد دیپلم و زیر دیپلم معنی دار بود (۰۴۶/۰ = P). با افزایش سن، نمره رفتار افزایش داشت (۰۰۷/۰ = P). همبستگی مثبت خطی معنی داری بین سابقه کار و نمره رفتار (۰۰۴/۰ = P، ۲۱۸/۰ = r) مشاهده شد و ارتباط جنسیت با رفتار تغذیه ای معنی دار بود (۰۳۹/۰ = P). میانگین نمرات آگاهی افرادی که نیاز به تست دوره ای دارند، ۶/۷۶ بود و نسبت به افرادی که نیاز به تست دوره ای ندارند، با اختلاف زیادی معنی دار بود (۰۲۶/۰ = P). نتیجه گیری: با افزایش سن و سابقه خدمت، نمره رفتار افزایش پیدا کرد. همچنین، میانگین رفتار تغذیه ای در بهورزان مرد نسبت به بهورزان زن کمتر بود. افرادی که نیاز به تست دوره ای دارند، آگاهی بالاتری داشتند. بنابراین، علاوه بر دانش افزایی، به اتخاذ سایر سیاست های بهداشتی نیاز است تا بتوان با غلبه بر موانع انجام رفتارهای پیشگیرانه، نه تنها عملکرد بهورزان، بلکه با خدمات رسانی به جمعیت های تحت پوشش، مشارکت مردم را در برنامه های غربالگری سرطان کولورکتال افزایش داد.

Health personnel, Knowledge, Attitude, Colorectal cancer, Risk factors, کارکنان سلامت, آگاهی, نگرش, سرطان کولورکتال, عوامل خطر