حامد خداپرست - کارشناسی ارشد مهندسی تکنولوژی نرم افزار

در سال های اخیر تلاش های زیادی به منظور افزایش طول عمر شبکه های حسگر بی سیم صورت پذیرفته است. تلاش های سخت افزاری مانند بکارگیری باطری هایی با طول عمر بیشتر، شارژ باطری از طریق خورشید و .... همچنین تلاش های غیر سخت افزاری مانند بهینه سازی در مسیر ارسال داده ها که در واقع مسئله مسیریابی می باشد. یکی از روش های افزایش طول عمر شبکه های حسگر بی سیم بکارگیری یک تئوری جدید بنام نمونه برداری فشرده۱ می باشد. این تئوری که در واقع یک تئوری پردازش سیگنال می باشد با کاهش دادن تعداد ارسالات درون شبکه ای منجر به افزایش طول عمر شبکه حسگر بی سیم می شود. یکی دیگر از روش های افزایش طول عمر شبکه های حسگر بی سیم که مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است بکارگیری زمانبندی خواب۲ می باشد. استراتژی این روش چنین می باشد که بجای اینکه در هر لحظه تمام گره ها بیدار باشند و مشغول ارسال و دریافت داده باشند تنها بخشی از گره ها بیدار باشند و بخش دیگر در حالت خواب ۳ باشند. گره ای که در وضعیت خواب می باشد کمترین میزان مصرف انرژی را دارد. این استراتژی نیز می تواند منجر به افزایش طول عمر شبکه حسگر بی سیم شود. در این تحقیق ما قصد داریم تا این دو روش را به نحوی ادغام نماییم تا مصرف انرژی گره ها را به حداقل برسانیم و در نهایت منجر به افزایش طول عمر شبکه حسگر بی سیم شویم. نحوه ادغام این دو روش به صورت همزمان مسئله اصلی این تحقیق می باشد. روش های بسیار زیادی به منظور بکارگیری نمونه برداری فشرده ارائه شده است. اما یافتن روش صحیحی که بتواند همزمان با زمانبندی خواب مورد استفاده قرار گیرد چالش اصلی می باشد. تعداد گره های خواب و بیدار و سیاست به خواب رفتن و بیدار شدن گره های شبکه نیز یک چالش بزرگ دیگری در این تحقیق می باشد.

شبکه حسگر بیسیم، طول عمر، خواب، بیدار، نمونه برداری فشرده