مهدی بیگزاده - عضو هیئت علای دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آباد غر گروه تربیت بدنی
مهران قهرمانی - عضو هیئت علای دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آباد غرب گروه تربیت بدنی
یوسف پرهوده
عزیزمراد پرمون - کارشناسی ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی

کاهش رکوردها و بهبود عملکرد در مسابقات، از دیدگاه متخصصین علوم ورزشی اهمیت زیادی دارد. درتربیت بدنی، برای بهبود عملکرد ورزشکاران روش های متعددی وجوددارد. هدف این مطالعه، مقایسه اثر تمریناتذهنی وعملی برروی سرعت آزمون های ایستگاهی درورزشکاران رشته آمادگی جسمانی است . روش شناسی تحقیق: این پژوهش، به روش نیمه تجربی ومیدانی انجام شده است. تعداد 78 نفر دانش آموز ورزشکار در محدودهسنی 11 تا 18 سال، به روش نمونه گیری آسان ) Sample of convenience ( انتخاب شدند و در سه گروه 12 نفر تمرینات عملی، تمرینات ذهنی، و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها باسابقه شرکت در تمرینات ورزشی منظم سهجلسه در هفته در شش ماه قبل از شرکت در تحقیق بودند، هیچ یک از ورزشکاران سابقه تمرینات ذهنی نداشتند .در یک مطالعه مقدماتی، در مدت 10 دقیقه به تمریناتی که عملا توسط مربی به آنها آموزش داده شد بودپرداختند. سپس افراد به سه گروه تقسیم شدند. گروه تمرین عملی به روش عملی و افراد گروه تمرین ذهنی بهروش عملی ذهنی به مدت 8 هفته تحت تمرین قرار گرفتند. تمرین ذهنی بلافاصله بعد از تمرینات عملی دریک - مکان آرام وبی صدا به مدت 75 دقیقه انجام گردید. ، رژیم تمرینی 75 دقیقه در روز و سه روز در هفته بود. در موردگروه کنترل اقدام خاصی صورت نگرفت. یافته های تحقیق: در این مطالعه مشخص شد که کاهش زمان در اثر هردو روش تمرینی، دارای تغییرات معنی داری بودشاید روش ترکیبی ذهنی عملی بهتر از روش عملی باشد، زیرا همان گونه که ذکر شد کاهش رکوردها در - این گروه تغییرات معنی داری نسبت به دوگروه دیگر داشته است؛ یعنی نه تنها زمان عملکرد بهبود می یابد بلکهتغییرات چشمگیر هماهنگی عصبی عضلانی در اثر این روش ایجاد می شود که نمود این تغییرات کاهش رکوردهای تست ایستگاهی در این گروه است؛ و شاید کاهش رکوردهای تست در گروه صرفا عملی ، تحمل افراد در اثر تمرینات شدید بدنی زیاد شده است

تمرین ذهنی، تمرین عالی، تصویرسازی ذهنی، تمرین