محمدرضا اسدی یونسی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
صدیقه بندانی - کارشناس ارشد رشته مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قاینات، قاینات، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودآگاهی و خودپذیری بر تعارض بود. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی میباشد. و طرح پژوهشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با با گروه کنترل و یک مرحله پیگیری است. جامعه آماری مورد بررسی این پژوهش شامل تمامی مراجعه کنندگان دارای تعارض زناشویی به مراکز مشاوره شهر بیرجند میباشد. با توجه به ماهیت پژوهش و نیاز به مشارکت کنندگانی که دارای تعارض زناشویی باشند، روش نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه میباشد. که در نهایت ۶۰ نفر ۳۰) نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر کنترل) همگن شده وارد نمونه شدند. ابزار اندازهگیری شامل پکیج آموزشی خودآگاهی و خودپذیری محقق ساخته و پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی ذاکر و براتی (۱۳۸۷) با ۴۲ گویه میباشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش از آمار استنباطی ابتدا برای نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف استفاده شد و همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. محاسبات بوسیله نرم افزار SPSS۲۳ انجام شد. نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش خودآگاهی و خودپذیری باعث کاهش تعارض زناشویی میشود. که این تاثیر حدود ۱۶/۹ درصد است.

آموزش، خودآگاهی، خودپذیری، تعارض زناشویی