محمدجواد دیلم - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول
محمدعلی قرائت - پژوهشگر انستیتو پاستور ایران و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشه
لیلا عیدی - کارشناس ارشد تربیت بدنی
مهدی احمدیان - کارشناس تربیت بدنی

تحقیقات بسیاری به بررسی اثرات فیزیولوژیک و ایمونولوژیک صدای شدید مداوم پرداخته اند. ولی در زمینه تاثیرات رفتاری صدای مداوم بر سیستم روانی حرکتی ادبیات زیادی در دست نیست. با توجه به این کاستی، تحقیقحاضر بر آن شد تا به بررسی اثر آلودگی صوتی ادامه دار بر اکتساب ، یادداری و انتقال زمینه ای یک تکلیف حافظه فضایی بپردازد. بدین منظور 71 عدد موش صحرایی نر بالغ در 1 گروه بطور تصادفی قرار گرفتند . صدایطبیعی استادیوم آزادی در 3 شدت زیاد HI 68 55 دسی بل( و متوسط - ( MI 81 86 دسی بل( و کم - ( LI - 01 01( دسی بل( توسط دستگاه SLM تنظیم و اعمال شد. همچنین 47 دسی بل صدا به گروه کنترل ) C ( اعمال گردید .آزمایش تجربی در ماز آبی بصورت 7 روز مداوم در 1 بلوک و 1 تلاش انجام شد. در روز چهارم موشها توسطآزمون کاوش دیداری از لحا عدم وجود مشکل حافظه ای و بینایی و در شدت صدای مشابه شدت تمرین موردتأیید قرار گرفتند. آزمون یادداری پس از 31 ساعت در شدت صدای زیاد بعمل آمد. همچنین آزمون انتقال زمینهای 11 ساعت پس از آزمون یادداری بعد از اعمال 75 دقیقه صدای شدید مداوم انجام شد. اطلاعات حاوی تاخیر زمانی و مسافت طی شده تا رسیدن به سکو ثبت شد . این اطلاعات بوسیله آزمون تحلیل واریانس یکطرفه بااندازه های تکراری و تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج حاکی از افزایش معنادار تاخیر و مسافت در پی افزایش شدت صوت در مرحله اکتساب بود . همچنین اجرای گروه LI بطور معناداری در تستیادداری در مقایسه با اکتساب در شدت صدای زیاد تخریب شده بود. در تست انتقال زمینه ای بیشترین تاخیر و مسافت طی شده در گروه HI مشاهده شد. با توجه با این یافته ها می توان چنین استنباط نمود که صدای شدیدفرآیند یادگیری را مختل نموده است. بهر حال چون بهترین نتایج در گروه MI مشاهده گردید می توان بیان نمودکه تمرین در صدای با شدت متوسط ممکن است باعث بهبود عملکرد در صدای شدید مداوم گردد

آلودگی صوتی مداوم، تکلیف حافظه فضایی، یادداری، اکتساب، انتقال زمینه ای، موش