ناهید کشاورز - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری،گروه جغرافیا،دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران
حمیدرضا جودکی - استادیارگروه جغرافیا،دانشکده ادبیات وعلوم انسانی، واحداسلامشهر، دانشگاه آزاداسلامی، اسلامشهر، ایران
علی نوری کرمانی - استادیارگروه جغرافیا،دانشکده ادبیات وعلوم نسانی،واحدتهران مرکزی،دانشگاه آزاداسلامی، تهران ، ایران

بافتهای فرسوده و قدیمی شهری و رفع ناپایداری آنها، یکی از مباحث نظام برنامه ریزی شهری است که نهادهای ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده است. هدف این پژوهش شناسایی و ارزیابی شاخص ها و عوامل موثر بر بازآفرینی شهری و ارائه مدلی یکپارچه و جامع برای تبیین این عوامل است که بافت قدیم شهر دزفول مورد مطالعه گرفته است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق، طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، دارای جمعیت ۲۹۲۷۷ نفر است. با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نمونه تعیین گردید و به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد البته از روش های مصاحبه و مشاهده نیز در راستای تکمیل پرسشنامه ها استفاده گردیده است. تحلیل های آماری در نرم افزارهای Spss و Amos نشان می دهد چهار عامل اجتماعی، اقتصادی و... اثر معنی داری بر بازآفرینی بافت قدیم شهر دزفول است که عامل اجتماعی با بار عاملی ۸۶/۰ بیشترین اهمیت را در بین سایر عوامل دارد.

بازآفرینی, بافت قدیم, ناپایداری, شهر دزفول