مهدی اکبری - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
حبیب اله نادری - استادیار، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
جلیل فتح آبادی - دانشیار، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
امید شکری - استادیار، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران

هدف این مقاله بررسی میزان تاثیر متغیرهای مهم پیشایندی و پسایندی رویکرد به مطالعه دانشجویان بوده است. مدل پیشنهادی روی دانشجویان کارشناسی سه دانشگاه مادر ایران شهید بهشتی تهران، تهران و دانشگاه علم و صنعت اجرا شد. ۶۹۲ دانشجوی کارشناسی از سه دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران و دانشگاه علم و صنعت با نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس نیازهای بنیادین روانشناختی دسای و ریان(۲۰۰۰)، پرسشنامه ادراک از محیط آموزشی داندی(۲۰۰۰)، انگیزش تحصیلی هارتر(۱۹۸۰)، سیاهه رویکردها و مهارتهای مطالعه تایت و انویتسل(۱۹۷۹)، برای سنجش پیامدهای یادگیری از ابزار موفقت تحصیلی پروت و همکاران(۲۰۰۲)، رضایت تحصیلی ترک زاده و محترم(۱۳۹۱)و رشد مهارت های اصلی لیزیو و همکاران(۲۰۰۲) استفاده شده است. پایایی از آلفای کرونباخ ابزارها بین ۷۲/۰ تا ۹۳/۰ بدست آمد و روایی سازه ابزارها از روش تحلیل عاملی تاییدی بررسی شد. یافته ها نشان داد که مدل پیشنهادی پژوهش توانست حدود ۳۲ درصد از رویکرد سطحی مطالعه و ۶ درصد از واریانس رویکرد عمیق مطالعه و ۲۶ درصد از واریانس متغیر پیامدهای یادگیری دانشجویان را تبیین کند. نتایج نشان داد که نیازهای روانشناختی و محیط دانشگاهی، دانشجویان را به استفاده بیشتر از رویکرد سطحی و استفاده کمتر از رویکر عمیق مطالعه ترغیب می کند. با توجه به نتایج می توان به موسسات آموزش عالی و دانشگاه ها پیشنهاد کرد که با ارتقای سطح نیازهای بنیادین روانشناختی، دستکاری محیط آموزشی، می توانند استفاده از رویکردهای سطحی و عمیق مطالعه و در نهایت پیامدهای یادگیری دانشجویان کارشناسی را ارتقا دهند.

پیامدهای یادگیری , نیاز روانشناختی , محیط آموزشی , رویکرد مطالعه , سطحی و عمیق