زینب ایمانی کیا - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
فیروزه زنگنه - گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
محمدرضا بیات - گروه روانشناسی، واحد اندیمشک، دانشگاه آزاد اسلامی، اندیمشک، ایران

هدف: مقایسه رویکردهای مختلف روان شناسی در جهت اثربخشی بیشتر از جمله تحقیقات مورد توجه محققان می باشد؛ در این راستا پژوهش حاضر با هدف هم سنجی اثربخشی رویکرد آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد و رویکرد شناخت درمانی هیجان مدار بر میزان ادراک انصاف و خود دلسوزی در زوجین متعارض صورت گرفت. روش: در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی و از نوع آزمایش بالینی استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان دارای تعارض زناشویی شهر همدان بودند. با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس، از جامعه آماری مورد مطالعه، ۴۵ زوج (۹۰ نفر) متعارض انتخاب شدند که در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس ادراک انصاف پالیری و همکاران ( ۲۰۰۹) و مقیاس خود دلسوزی اسپاینر (۱۹۷۶) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش معناداری بالینی استفاده شده است. نتایج: تحلیل یافته ها نشان دهنده اثربخشی بیشتر رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش بازیابی ادراک انصاف همسر زوجین در مقاسیه با شناخت درمانی هیجان مدار است. همچنین بین اثربخشی رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت درمانی هیجان مدار بر خود دلسوزی در زوجین متعارض شهر همدان تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که اثربخشی رویکرد آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان ادراک انصاف و خود دلسوزی در زوجین متعارض نسبت به رویکرد شناخت درمانی هیجان مدار بیشتر است.

آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد, شناخت درمانی هیجان مدار, تعارض زوجین