مینا ابراهیمی - دانشجوی لیسانس معماری

به مرور با شناخت حضوری مردم از خصوصیات اقلیمیمحل خود روشهایی ابداع شد که از طریق آنها انرژی های طبیعی مطابق نیاززندگی مردم و بدون آسیب به طبیعت تنظیم شود به این شیوه معماری معماری همساز با اقلیم گفته می شود متاسفانه درشیوه معماری معاصر باتقلید از الگوهای معماری مدرن و بی توجه به ویژیهای اقلیمی و تکنیک های معماری همساز با اقلیم بناهایی ساخته می شود که با مصرف زیاد سوختهای فسیلی برمعضل جهانی بحران انرژی و آلودگی محیط زیست دامن می زند مقاله حاضر با احساس چنین ضعفی به بررسی تکنیک های معماری گذشته و حال شهر زواره می پردازد و با بررسی نمونه های مسکونی مختلف سعی دریافتن میزان اهمیت این تکنیک ها درطراحی دارد براساس مطالعات دربافت بومی برروی نسبت توده به فضا زیاد بودن نسبت توده به فضا درنمونه مشخص می شود و چنین به نظر می رسد که اصل تراکم از مهمترین اصولی بوده که درطراحی این شهر مورد توجه قرارگرفته است

بوم بیابانی، معماری همساز با اقلیم، فرم پلان، تراکم، زواره