مجتبی اکبری شوشود - دانشجوی دکتری تغذیه دام، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
جواد رضائی - دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
مهدی عیاری نوش آبادی - استادیار گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
یوسف روزبهان - استاد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس

ایران غنی از محصولاتی است که حاوی انواع متابولیت های ثانویه سودمند می باشند. همواره مقادیر فراوانی پسمانداز فرآوری این گیاهان به جا می ماند که می توان از آنها استفاده مفید نمود. میوه و برگ "به" ازجمله محصولات جانبیباغی سرشار از ترکیبات زیست فعال گیاهی است که در صنعت فرآوری و عرق گیری کاربرد فراوان دارد، اما پسماندمایع (جوشانده) به جا مانده پس از عرق گیری آن مصرف مناسبی ندارد و در محیط رها می گردد. این در حالی است کهاین بقایا پتانسیل بهبود تخمیر میکروبی شکمبه و بازده خوراک دام را دارد و شاید بتوان از آن در تغذیه نشخوارکنندگاناستفاده نمود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر جوشانده به جا مانده پس از عرق گیری برگ "به" بر تخمیر برونتنی شکمبه بود. بدین منظور، سطوح صفر، ۵،۱۰ و ۱۵ درصد از پسماند مایع (جوشانده) مذکور به جیره پایه ( ۲۰۰ میلی گرم) اضافه گردید و آزمون تولید گاز در دو سری rnu و ۳ تکرار انجام شد. مقادیر تولید گاز، قابلیت هضم، انرژی قابل متابولیسم، ظرفیت آنتی اکسیدانی و تولید متان در ۲۴ ساعت پس از انکوباسیون تعیین گردید. داده ها در قالب طرح کاملاتصادفی تجزیه شد. گنجاندن سطوح مختلف جوشانده دور ریز حاصل از عرق گیری برگ "به" در جیره موجب بهبود قابلیت هضم، ظرفیت آنتی اکسیدانی و انرژی قابل متابولیسم، و کاهش تولید متان در مقایسه با جیره شاهد شد. P<۰.۰۵. در مجموع، جوشانده به جامانده از صنعت عرق گیری برگ "به" (به ویژه سطوح ۱۰ و ۱۵ درصد) پتانسیل استفاده درجیره نشخوارکنندگان برای بهبود تخمیر شکمبه را دارد. تایید نتایج این تحقیق نیازمند انجام آزمایش های درون تنی است.

آزمایش برونتنی، برگ به ، پسماند مایع عرق گیری، تولید متان، متغیرهای تخمیر