محمدرضا نادی - مدرس موسسه آموزش عالی سپهر اصفهان

روند نامناسب ساخت وس از صدمات جبران ناپذیری را برسیمای طبیعت و محیط پیرامون و هم اثرات نامطلوبی را برپیکر اقلیم جهانی زده است روند رو به رشد مصرف منابع محدود انرژی تجدید ناپذیر آلودگی های محیطی رشد بیابان زایی و همچنینهزینه ی بالای انتقال مصالح از دوردست نیز از اثرات معماری ناآشنا با اقلیم و بوم محلی است دراین میان اقلیم های گرم و خشک و بومهای بیابانی نیز ازاین هجمه های نامناسب ساخت و ساز درامان نیست باتوجه به خطری چنین هولناک تمامی جهان درهرگوشه کنار به طریق مختلفی سعی درپایداری به وسیله همسازی با اقلیم خود گذشته که این مهم درمورد مناطق خشک و بیابانی نیز صادق است با توجه به مباحث مطرح شده این پژوهش بران است تاپس از بررسی ارزش انرژی درجهان به معرفی یکی از همسازترین راهکارهای معماری پایدار دربومهای بیابانی یعنی ارتباط با زمین و اصول آن پرداخته سپس سابقه این روش را درمعماری ایران و جهان کاویده و سرانجام راهکارهایی را برای استفاده بهینه از آن دربومهای بیابانی پیشنهاد می کند.

بومهای بیابانی، اقلیم گرم و خشک، ارتباط با زمین معماری پایدار، مصرف انرژی