حسین کریمی فرد - حسین کریمی فرد، گروه علوم سیاسی،واحد اهواز،دانشگاه آزاد اسلامی،اهواز،ایران

چین از سال ۱۹۷۸ برای نائل شدن به توسعه با مدیریت و هدایت اقتصاد توسط نخبگان توسعه گرا سعی در توقف نظام اقتصادی مبتنی بر سوسیالیسم و پررنگ کردن نظام اقتصادی مبتنی بر مولفه های لیبرالیسم داشت. سیر تحولات سیاسی و اقتصادی چین نشان از تغییر بینش و درک نخبگان از ایدئولوژی گرایی به توسعه گرایی دارد. نقطه آغاز این تغییر جهت در چین به اواخر دهه ۱۹۷۰ دوره اصلاحات و سیاست درهای باز برمی گردد. سوالی که این مقاله درصدد پاسخ به آن است عبارتست از: چه عواملی باعث توسعه اقتصادی چین و تعامل این کشور با نظام بین الملل شده است؟روش جمع آوری اطلاعات و داده ها کتابخانه ای است. فرضیه این مقاله که تلاش می شود با متدلوژی تحلیلی و تبینی به اثبات برشد عبارتست از: تغییر بینش و درک نخبگان، گذار از اقتصاد برنامه ریزی متمرکز به اقتصاد بازار ، وجود دولت اقتدارگرا و اتخاذ سیاست های انطباقی با اقتصاد جهانی از عوامل مهم اصلاح و توسعه اقتصاد چین و تعامل با نظام بیثن الملل شده است.

چین, توسعه اقتصادی, نخبگان ایدئولوژی گرا, نخبگان توسعه گرا, دولت