سعید معیدفر - استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
حسین احمدی - دانشجوی دکتری جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس

در ادبیات جامعه شناسی سیاسی، بین فساد و ثبات سیاسی کشورها رابطه ای پارادکسیکال وجود دارد. عده ای معتقدند که فساد سیاسی زمینه بی ثباتی است، در نقطه مقابل دیگران معتقدند حکام فاسد با توجه به همان قاعده فساد سیاسی، ناراضیان خود را می خرند. این مقاله دیدگاه متعارف را در زمینه رابطه منفی بین فساد و ثبات سیاسی می پذیرد و مدعی است که در رابطه بین فساد سیاسی و ثبات سیاسی عامل نابرابری درآمدی می تواند مداخله گر بوده و تاثیر کنترل فساد سیاسی بر ثبات سیاسی را تشدید کند. مدعیات نویسندگان مقاله با تحلیل داده های موجود که توسط سازمان های بین المللی برای سال های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۹ میلادی در بین ۲۰۸ کشور جهان گزارش شده مورد آزمون قرار گرفته است. یافته های مقاله فرضیه محققان را در زمینه اثر مثبت کنترل فساد سیاسی بر ثبات سیاسی تایید می کند، علاوه بر این در مورد واسطه گری رابطه بین فساد سیاسی و ثبات سیاسی توسط متغیر نابرابری درآمدی ادعای نویسندگان در مورد کشورهای آسیایی تایید می شود، ولی یافته ها نشان می دهد که ضریب مسیر این عامل در سایر مناطق معنی دار نیست و باید به دنبال عوامل دیگری برای تبیین دقیق تر مکانیسم تاثیرگذاری فساد بر ثبات سیاسی باشیم.

فساد سیاسی, نابرابری درآمدی, ثبات سیاسی, مشروعیت سیاسی