آلیس خاچیان - Assistant Professor, Department of Internal-Surgical Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محمد صادق فاضلی - Professor, Department of General Surgery, Imam Khomeini Hospital Complex, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
حدیث صبور - Assistant Professor, Department of Nutrition, Imam Khomeini Hospital Complex, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
حمید حقانی - Lecturer, Department of Biostatistics, School of Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
غزاله آخوندیان - MS in Internal-Surgical Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran ( Corresponding author) Tel: ۰۹۱۲۴۱۹۰۳۴۴ Email: akhondian.gh@tak.iums.ac.ir

زمینه و هدف: با توجه به دفع مواد از ایلئوستومی به صورت مایع و بی قوام، احتمال ایجاد عدم تعادل آب و الکترولیت و کاهش جذب مواد مغذی و به دنبال آن احتمال ایجاد سوء تغذیه وجود دارد. این مطالعه با هدف تاثیرآموزش تغذیه مبتنی بر گوشی هوشمند بر شاخص های بیوشیمیایی افراد دارای ایلئوستومی انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی با گروه کنترل در سال ۱۳۹۷ بود که با انتخاب ۷۲ نفر از بیماران دارای ایلئوستومی به روش نمونه گیری به شکل مستمر با تخصیص غیر تصادفی نمونه ها در دو گروه کنترل و آزمون انجام شد. هر دو گروه بعد از تعبیه ایلئوستومی تحت آموزش رژیم غذایی مناسب توسط پرسنل بخش مربوطه قرار گرفتند و بیماران گروه آزمون علاوه بر آن، تحت آموزش تغذیه مبتنی بر گوشی هوشمند توسط پژوهشگر نیز قرار گرفتند. بررسی شاخص های بیوشیمیایی نیز در دو مرحله؛ یک روز قبل از تعبیه ایلئوستومی و سه هفته بعد از جراحی توسط پژوهشگر انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات جمعیت شناختی و فرم گزارش دهی شاخص های بیوشیمیایی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  نسخه ۱۶ و با آمارهای توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: شاخص های بیوشیمیایی قبل از تعبیه ایلئوستومی در دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشته اند و سه هفته بعد از تعبیه ایلئوستومی تنها شاخص پروتئین واکنش دار سی  (CRP)تفاوت معنی دار آماری داشته است و در گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر از گروه آزمون بوده است. تغییرات شاخص ها در دو گروه، قبل از تعبیه ایلئوستومی و سه هفته بعد از آن نشان دهنده آن بود که شاخص های آلبومین و پروتئین تام در گروه آزمون افزایش بیشتری نسبت به گروه کنترل داشته اند و CRP در گروه کنترل افزایش داشته است. نتیجه گیری کلی: گرچه از نظر آماری تغییرات شاخص های بیوشیمیایی مورد ارزیابی، معنی دار بود ولی از نظر کلینیکی تغییرات شاخص ها ناچیز بود که قابل استناد نبود. می توان با افزایش بازه زمانی، در جامعه آماری بزرگتر و نتایج قابل تعمیم، نقش کاربردی این برنامه آموزشی را مشخص کرد تا برای بیماران دارای ایلئوستومی قابل استفاده گردد.

Nutritional Education, Smartphone, Biochemical Indicators, Ileostomy, آموزش تغذیه, گوشی هوشمند, شاخص های بیوشیمیایی, ایلئوستومی