فاطمه علی آبادی - کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه علوم و تحقیقات

تفاوتی ندارد رابطه یک زوج چقدر سالم باشد، دعوا در هر رابطه ای پیش می آید. اختلافات گاه به گاه مشکل بزرگی نیست. گفتگوی بالغانه، دور از چشم کودکان و پرهیز از برچسب زنی به یکدیگر، طریقه صحیح اختلافات را به کودکان می آموزد. اما مسلما اختلافات جدی برای کودک خطرناک است. برخی روانشناسان مطرح دنیا همچون موری بوئن نیز معتقدند، زن و شوهر در اختلافات و ناسازگاری ها در یک نظام دو نفره، با تبادل احساسات بدون مشکل پیش می روند، اما با افزایش سطح اضطراب و ورود شخص سوم(فرزند) به عنوان مهره آسیب پذیر و یارکشی والدین، ناسازگاری تشدید شده و طلاق و متارکه افزایش می یابد. بروز این نارضایتی در فرزندان باعث می شود، کودک و نوجوان کسب محبت، آرامش و امنیت را در بیرون از محیط خانواده جست وجو کند و این امر می تواند زمینه ساز برخی آسیب های اجتماعی باشد. بنابراین پدر و مادر به منظور تربیت فرزندان باید خود را تربیت کرده و قبل از فرزندآوری خود را پرورش دهند، رفتار منطقی، عاطفی و مبتنی بر احترام و محبت، بدون شک خلق و خو، روح و روان و جسم فرزندان را ارتقا می بخشد. برای حل اختلافات خانوادگی نیز باید در نبود فرزندان با یکدیگر گفت وگو کرده و با حل مساله به اختلافات پایان داد. در همین زمینه نتایج نهایی حل نشده اختلافات بین زوجین منجر به طلاق خواهد شد و قطعا طلاق دوران سختی برای خانواده است و زمانی که پای کودکان در میان باشد این دوران سخت تر هم خواهد بود. تاثیر طلاق بر فرزندان چیزی نیست که بتوان به سادگی و بدون آگاهی از آن عبور کرد.

اختلافات زناشویی، فرزندان