مجید نعمت پور - گروه مدیریت بازرگانی

در دهه های اخیر مدیریت شهری در ایران به طور فزاینده ای با چالش های فراوانی روبرو بوده است که این امر ناشی از عوامل گوناگون اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اجرایی، مالی و حقوقی متعددی است(معزی مقدم، ۱۳۸۱: ۳۶). رشد و توسعه سریع و شتابزده و غالبا بی رویه شهرها به واسطه رشد سریع جمعیت شهری، یکی از مسایلی که بر ابعاد مشکلات و معضلات حاضر افزوده است(معاونت عمرانی دفتر برنامه ریزی وزارت کشور، ۱۳۸۱: ۱۱). وجود بیش از ۶۰ درصد از جمعیت کشور در شهرها، بالاتر بودن نرخ رشد جمعیت شهری نسبت به نرخ رشد جمعیت ملی و اختصاص درآمد بسیار بالایی از ارزش افزوده و اشتغال کشور به شهرها، نشان از جایگاه اقتصاد شهری در ایران دارد(قادری، ۱۳۸۵: ۲۲). از دید اقتصاد شهری عواملی چون گسترش دامنه فعالیت های شهرداری ها و بالا بردن سطح انتظارات مردم از آنها و مشکلات ناشی از افزایش جمعیت شهری نیاز به گسترش منابع مالی و درآمدی شهرداری ها را بیشتر می کند(قلعه دار، ۱۳۸۲: ۲). در همین راستا امروزه یکی از مسائل مهم شهرداری ها در سراسر جهان ایجاد منابع کافی درآمد و تامین هزینه از منابع پایدار است. دسترسی شهرداریها به منابع درآمدی مطلوب و پایدار باعث می­شود که شهرداری، نقش فعال تری در محیط شهری ایفا کرده و پاسخگویی مناسبی به نیازهای شهروندان و به تبع آن توسعه شهری داشته باشد. با افزایش جمعیت و بخصوص جمعیت شهری بدلیل گسترش مهاجرت از روستا به شهر به وضوح بر افزایش جمعیت شهرها تاثیر گذاشته این افزایش جمعیت باعث افزایش مشکلات عدیده به شهر و شهرداری های کشورشده است. پس برای پاسخگویی به نیازها ورفع مشکلات شهری ارائه خدمات مختلف در حیطه وظایف شهرداریها است ازآنجا که اداره مطلوب شهرها وارائه ی خدمات مناسب وانجام پروژه های شهری نیازبه اعتبارات کافی و هزینه می باشند، لذا شهرداری ها جهت انجام وظایف خود بایستی ازامکانات مناسب مالی بخصوص درآمدهای پایدار مناسبی برخورداربوده تا بتوانند در رفع مشکلات شهری کوشا باشند.

پروژه های شهری، منابع کافی