سید فخرالدین موسوی - کارشناسی روانشناسی عمومی
جاوید رحمتی - کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی
مهدی فضلی - کارشناسی ارشد مترجمی زبان عربی

مدتها است که در نظام آموزشی ایران معلمان با تکیه برروشهای سنتی ، بویژه سخنرانی، شاگردان را به حفظ مفاهیم علمی ترغیب می کنند و علیرغم اینکه در محافل علمی و تربیتی وحتی اجرایی صحبت از فعال بودن شاگرد، رشد فکری و آزاد اندیشی می شود اما عملا چنین نظرگاههایی جنبه شعار گونه به خود گرفته اند. از سوی دیگر صحبت از تقویت روحیه همکاری و رفاقت دربین شاگردان می شود. اما در عمل نه تنها گام موثری در این راستا برداشته نمی شود بلکه اغلب اوقات همکاری ورفاقت به نوعی رقابت تبدیل می شود. سبک غالب در اکثر آموزش های کلاسی، سنتی است به این معنا که شاگردان در زمینه یادگیری مفاهیم درسی کمتر با موقعیت های چالش آور مواجه می شوند. فرصت های کمتری برای تعامل، هم فکری، همکاری و بحث و گفتگوی معلم با شاگردان و شاگردان بایکدیگر فراهم می شود، دانش آموزان به یادگیری طوطی وار ترغیب می شوند، رقابت جایگزین همکاری می شود و احتمال خطر جمع گریزی و گوشه گیری در بین شاگردان افزایش می یابد. یادگیری مشارکتی عبارت از آموزشی است با استفاده از گروههای کوچک به گونه ای که دانش آموزان با یکدیگر کار نموده تا یادگیری خود و هر کدام از اعضای گروه را به حداکثر برسانند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش به شیوه اشتراک گذاری شده بر میزان پیشرفت تحصیلی و عملکرد دانش اموزان در درس ریاضی شهرستان زنجان سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد. نتایج پژوهش نشان داد بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی و متوسط از نظر آماری تفاوت معناداری وجود ندارد ولی بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی و ضعیف و همچنین متوسط و ضعیف تفاوت معناداری وجود دارد.

یادگیری مشارکتی، یادگیری سنتی، پیشرفت تحصیلی