صابر رسولی طالبی - کارشناسی علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی

هوش هیجانی یک سازه چند عاملی است که از توانایی به هم پیوسته عاطفی، شخصی و اجتماعی تشکیل شده که ما را در رویارویی با مقتضیات زندگی روزمره یاری می دهد. هوش هیجانی توانایی یک شخص برای مواجهه با چالش های محیطی است و موفقیت فرد را در زندگی پیش بینی می کند بنابراین هوش هیجانی را می توان بکارگیری قابلیت های عاطفی خود و دیگران در رفتارهای فردی و گروهی برای کسب حداکثر نتایج تعریف کرد. هوش هیجانی در شکل گیری ، گسترش و ادامه تعاملات انسانی موثر نقش مهمی دارد و عموما یکی از عوامل اساسی هوش هیجانی این است که فرد راهبردهای ارتباطی را چگونه و در چه زمانی و به چه شکل مورد استفاده قرار دهد و هوش هیجانی مجموعه ای قابلیت های غیرشناختی است که توانایی فرد را در سازگاری با مقتضیات محیطی و فشارهای حاصله افزایش می دهد(موسوی لطفی، ۱۳۸۸). آنچه که ما اصطلاحا «کودک استثنایی» می گوییم غالبا بدین معناست که کودک از نظر هوشی و جسمی و روانی و اجتماعی به میزان قابل توجهی نسبت به دیگر همسالان خود متفاوت می باشد که نمی تواند به نحوی مطلوب حداکثر استفاده را از برنامه های آموزش و پرورش عادی ببرد و ناگزیر نیازمند به توجه خاص و آموزش و خدمات فوق العاده می باشد.بنابراین از نظر آموزشی کودکان استثنایی است که برای تامین حداکثر نیازهای تربیتی و آموزشی او تغییراتی در شیوه های تربیتی و آموزشی خانواده و در برنامه های مدارس عادی داده شود. در این جا نکته قابل ذکر است که هر کودکی که از جهات مختلف استثنایی است لزوما از نظر آموزش استثنایی نمی باشد. افراد استثنایی ممکن است به صورت فردی نابینا، ناشنوا و کم توان ذهنی و غیره دیده شوند. در این پژوهش هوش هیجانی در دختران کم توان ذهنی، ناشنوا و نابینا مقطع متوسطه دوره اول و متوسطه دوره دوم شهر زنجان مورد مقایسه قرار می گیرد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی مقایسه ای میزان هوش هیجانی دختران کم توان ذهنی، ناشنوا و نابینا دوره متوسطه دوره دوم اول و دوم شهرستان زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱می باشد.

هوش هیجانی ،کم توان ذهنی ، ناشنوا و نابینا