وحید نظری - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی

پیشگیری از بزه از اولویت سیاست جنایی است. دیربازی است که دولت ها به منظور حفظ و ابقای امنیت از ابزارهای مختلف بهرهجسته و بدین سان در مقام پیشگیری از وقوع و تکرار جرم برآمده اند. بدیهی است در طراحی و سازمان دهی یک نظام جامعپیشگیری از بزه و انحراف ، باید واقعیت هایی را لحاظ کرد.اولا ؛ در مقابله با بزه و انحرافات و کجروی های اجتماعی ، طراحی یکنهاد و سرمایه گذاری در آن نمی تواند در پیشگیری از جرم مفید و موثر واقع شود . ثانیا ، با توجه به طبع انحراف مورد نظر ، محیطاعمال برنامه های پیشگیری و افراد شمول برنامه های پیشگیری ، نقش دولت و رویکرد کیفری برنامه های پیشگیری را باید افزایشیا کاهش داد. بنابراین طراحی نظام چند نهادی در پیشگیری از بزه و انحراف مستلزم شناخت زمینه سازها و علل بروز از انحراف -به طور خاص- و نیز محیط بروز آن انحراف و اعمال برنامه های پیشگیری است. اصولا بزهکاری عبارت است از جرائم کم اهمیت وچون اطفال معمولا مرتکب این نوع جرائم می شوند ، در مورد اطفال استفاده از واژه بزهکاری بهتراز استفاده از واژه مجرمیت است .بررسی ریشه ای مسائل اطفال و از آن جمله بزهکاری اطفال ، برای رسیدن به یک جامعه ی ایده آل شرطی ضروری است.در واقع ازقدیم الایام گفته اند؛ پیشگیری بهتر از درمان است. پیشگیری غیر کیفری در معنای علمی که در جرم شناسی پیشگیرانه به عنوانشاخه ای از جرم شناسی کاربردی بررسی می شود، قلمرو متنوع و گسترده ای دارد و بر اساس مدلهای خاصی قابل تقسیم است.چنانچه برخی از اساتید جرم شناسی با توجه به سه محور شخصیت، اوضاع ما قبل جنایی و روند فعلیت یافتن پیشگیری را در سطوحمختلفی قابل تقسیم می دانند؛ چرا که علی الاصول وقوع جرم نمی تواند خارج از آن سه محور باشد . با پذیرش محورهای یاد شدهانواع پیشگیری را می توان تطبیق و صورت بندی نمود: در دسته نخست تدابیر پیشگیری عمومی یا پیشگیری اجتماعی در جهتاصلاح و تربیت کلیه افراد جامعه که می توانند بزهکاران بالقوه باشند و تدابیر خصوصی برای افرادی که حالت خطرناک و روحیه ضداجتماعی و ناسازگاری دارند متمرکز می شود که بدان پیشگیری اولیه و ثانویه گفته می شود و سیاست های آموزشی و تربیتی نیزدر این سطح از پیشگیری از ارتکاب بزه مد نظر قرار می گیرد.

پیشیگیری رشد مدار،کودکان بزهکار،جرم،آموزش و پرورش