مظفر شیخی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی،دانشگاه آزاد فیروزآباد

پژوهش حاضر که با هدف بررسی نقش واسطه ای سرزندگی تحصیلی در ارتباط میان ادراک دانش آموزان از محیط یادگیری و احساس تعلق به مدرسه انجام شد، از جمله پژوهشهای توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹به تعداد ۳۴۴۵( ۱۶۹۴دختر و ۱۷۵۱پسر) بود که از بین آن ها و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای، تعداد ۲۸۵ نفر ( ۱۳۹دختر و ۱۴۶پسر) به عنوان اعضای نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های ادراک دانش آموزان از محیط یادگیری حقایقی و کارشکی(۱۳۹۴)، پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (۱۳۹۱) و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری و همکاران (۲۰۰۴) استفاده شد. روایی و پایایی ابزارها با استفاده از تحلیل گویه و ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده های به دست آمده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد)، آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و آزمون آماری تی تست مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میزان احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان، بالاتر از حد متوسط می باشد. همچنین، بین ادراک دانش آموزان از محیط یادگیری و احساس تعلق به مدرسه رابطه آماری معناداری وجود دارد. بین ادراک دانش آموزان از محیط یادگیری و سرزندگی تحصیلی رابطه آماری معناداری وجود دارد. بین ادراک دانش آموزان از محیط یادگیری و احساس تعلق به مدرسه با نقش واسطه ای سرزندگی تحصیلی رابطه آماری معناداری وجود دارد. از طرفی، یافته ها نشان داد که بین دیدگاه دانش آموزان دختر و پسر در خصوص احساس تعلق به مدرسه تفاوت معنادار آماری وجود ندارد.

ادراک دانش آموزان از محیط یادگیری، احساس تعلق به مدرسه، سرزندگی تحصیلی