فضل الرحمان حوت - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه پیام نور رفسنجان
زهرا اسحقی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شاهد تهران
یعقوب ریگی نژاد - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد واحد زاهدان
سیما برهانی - کارشناسی آمورش ابتدایی، دانشگاه آزاد چابهار
ستاره ریگی شورکی - کارشناسی آمورش ابتدایی دانشگاه ازاد چابهار

پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان آگاهی معلمان مقطع متوسطه اول از نظریه شناخت گرا و به کارگیری آن در فرآیند تدریس درس زبان فارسی انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان زبان و ادبیات فارسی در مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان های چابهار و دشتیاری به تعداد ۲۰۰نفر بود و حجم نمونه آن با استفاده از فرمول کوکران ۹۸نفر محاسبه شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش استفاده از دو پرسشنامه به همراه فرم چک لیست مبنی بر مشاهده عملکرد معلمان در بهره گیری از نظریه های شناخت گرا در تدریس بود که پایایی پرسشنامه در پژوهش حاضر به روش آلفای کرونباخ ۰/۸۴ محاسبه شد. نتایج حاکی از آن است که فرضیات تحقیق در نظریه های شناخت گرا در میان معلمان متوسطه اول در سطح پایین تر از متوسط است، به طوری که میانگین نمره های معلمان این دوره در ارتباط با نظریه های شناخت گرا در آزمون سنجش نظریه های شناخت گرای کودکان کمتر از ۹ است. همچنین نتایج نشان داد بیشترین کاربرد نظریه- های شناخت گرا در کلاس درس و فرایند تدریس در حوزه نظریه پردازش اطلاعات و کمترین آنها در حوزه نظریه فراشناخت بوده است. گذراندن دوره های آموزش ضمن خدمت، میزان تحصیلات و رشته تحصیلی (علوم تربیتی و رشته های مرتبط با آموزش دانش آموزان) در میزان آشنایی و معلومات معلمان و کاربست از نظریه های شناخت گرای دانش آموزان موثر بوده است.

نظریه های شناخت گرا، تدریس، معلم، دوره متوسطه، شهر پلان