اسدالله زنگویی - عضو هیئت علمی دانشگاه بیرجند

بازخوانی اندیشه های اندیشمندان و عارفانی که در گسترش و انتقال بخشی از فرهنگ دینی و ملی ما نقش ژرف و گسترده ای ایفا نموده اند در تدوین و طراحی نظریه های تربیتی و روان شناسی نقش برجسته ای ایفا می نماید،«به ویژه اگر بازخوانی در فضای امروزین جامعه و با نگاهی به مسایل، شرایط، و [ نیازهای اساسی روان مردمان زمان حال] صورت گیرد گره گشای این مسائل نیز خواهد بود.» ( سجادیه، 121:1388 ) در این نوشتار ایده های اساسی مولانا درباره ی زمینه ها و شاخصه های بهداشت روان در مثنوی معنوی بررسی می شوند نویسنده ی این سطور سعی دارد با عنایت به پاره ای از ابیات و اشعار مثنوی معنوی تعدادی از زمینه ها و ملاک های بهداشت روان را ذکر نماید . گردآورنده ی این نوشتار براین باور است که سلامتی روان و ملاک های آن اکتسابی و فراهم نمودن زمینه ها و شرایط آن نیز ممکن ا ست زیرا انسان از لحاظ کسب ویژگی هاموجودی بالقوه است و یگانه موجودی است که قانون آفرینش کلک ترسیم چهره ی او را به دست خودش داده است . لذا خود او بسیاری از ویژگی های شخصیتی و رفتاری خود را تعیین و ترسیم می کند. به شرطی که زمینه های لازم برای آموزش و پرورش او فراهم شود؛ لذا او با برخورداری از آموزش و پرورش راستین و حقیقی تمامی جنبه ها ی شخصیت خود را به طور هماهنگ می پروراند و با در نظر داشتن برجسته ترین ارزش هارفتار خود را شکل می دهد . به عبارت دیگر با تعبد و بندگی حضرت حق و استمرار آن و ناظر دانستن او بر ا عمال و آگاه دانستن او بر اندیشه ی خویش از بزهکاری های آشکار و پنهان اجتناب می نماید و اینگونه موجبات بهداشت روان خویش را فراهم می کند. مولانا مهمترین شاخص بهداشت روان ر ا تعبد و بندگی خداوند و نیل به عرفان و یا خداگونه شدن انسان می داند و بر این باور است که عناصر و شرایط لازم برای نیل به اینمنظور در شاکله ی کلی انسان وجود دارد و لذا انسان باید با انتخاب روشهای مساعد و مناسب به ویژه با توسل به نردبان های معنوی موجبات بهره گیری از زمینه های موجود در سرشت و فطرت خود را فراهم نماید.

بهداشت روان،شاخصه های بهداشت روان، آموزش و پرورش، مولانا، مثنوی معنوی