اکرم عارفی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سیستان و بلوچستان
مریم شعبانزاده - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان

در جامع ترین تعاریفی که برای ادبیات ذکر شده، اهمیت ادبیات نسل های گذشته هیچ گاه از نظر دور نبوده است. این ارتباط با گذشته نشان دهنده ی نقش ادبیات در آینده است. در واقع ادبیات هر قوم با حمل میراث گذشتگان ضمن ساخته شدن و ساختن، بر آینده نیز تأثیر قطعی می گذارد. با نگاهی به تاریخ ادبیات کودکان در ایران مخصوصاً در قرون اولیه پیدایش آن، خواهیم دانست که تعلیم و تربیت به عنوان اولین و مهم ترین وجه، مورد توجه ادیبان، نویسندگان و داستان سرایان ایرانی بوده است. آموزه های دینی و اخلاقی شاهدی بر این مدعاست. اکنون بعد از تحولات جهانی که نتیجه ی آن «کودک محوری» و توجه به رغبت ها و لذت های کودک در امر تربیت بوده است؛ باز هم می توان اثر عمیق و متقابل تعلیم و تربیت و ادبیات کودت را دید. مجموعه کتاب های «قصه های خوب برای بچه های خوب» از بهترین نمونه هایی است که با توجه به نیاز کودکان امروز، از ادبیات کهن ایرانی در زمینه های تربیتی سود فراوان جسته است.

تعلیم و تربیت، ادبیات کهن، ادبیات کودک