بررسی خودشکوفایی از دیدگاه مزلو و تطبیق آن با خودشکوفاییدر شعر مولانا

خود شکوفایی وجه تمایز انسان وحیوان می باشد.اما انسان ها ذاتا فعال و پیشرو هستند و در صورت مناسب بودن شرایط برای به حداکثر رساندن توانایی های بالقوه خویش تلاش خواه ند کرد . ویژگی خودشکوفایی از فردی به فرد دیگر تفاوت می کند به عبارتی دیگر وقتی شرایط برای خودشکوفایی فراهم شد هیچ فردی عینا به کاری که دیگری انجام می دهد نمی پردازد. مزلو و مولانا به ابعاد کاملا انسانی ،افراد توجه زیادی داشته اند که یکی از این ابعاد خودشکوفایی می باشد .پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی خودشکوفایی از دیدگاه مزلو در روانشناسی با مولانا در ادبیات می پردازد. شیوه پژوهش کتابخانه ای و اسناد پژوهی می باشد.نتایج نشان دهنده این است که خودشکوفایی در شعر مولانا مطابقت زیادی با نظریه مزلو دراین باره دارد.

Keywords:

خودشکوفایی , مزلو , شعر , مولانا