بررسی مناسبات دال های زبان در نقش شعری و پاراللیسم در غزل های حافظ

امروز نشانه شناسی (semiology) یکی از موضوعات اساسی در دانش زبان شناسی است که مباحث بنیادی آن توسط کسانی چون سوسور و پیرس پایهگذاری شد و به وسیله ی نشانه شناسان متأخر بسط و گسترش یافت . از موضوعات مشترک میان نشانه شناسی و ادبیات ، بحث نشانه شناسی لایه ایست که رویکردی نظری در تحلیل متن می باشد و بخصوص در حوزه ی نشانه شناسی کاربرد بسیاری دارد . این نوع نشانهشناسی تبیینی از مفاهیمی چون معنای صریح ، ضمنی ، اسطوره ، استعاره ، تشبیه ، مجاز و کنایه به دست می دهد. بخشی از این نوشتار به بررسی استعاره از منظر نشانه شناسی در شعر حافظ می پرد ازد و بخشی دیگ ر به تحلیل غزل های وی به شیوه ی پاراللیسم حلقه ای. پاراللیسم حلقه ای و انعکاس متقاطع در توضیح و تفسیر رمزگان های شعر حافظ بسیار سودمند است و برخی از پریشانی ها و عدم وحدت موضوعی شعر حافظ را توجیه و تفسیر می کند. قابل ذکر است که استفاده از این شیوه ، در بحث نشانه شناسی مستلزم در نظر گرفتن مراتب دلالت یعنی دلالت صریح و ضمنی و تلفیق آنهاست که در نهایت نمایانگر شیوه و جهان بینی حافظ است و نوعی نظام ارتباطی را می نمایاند که بدیع و شگفت انگیز میباشد.

Keywords:

نشانه شناسی , دال و مدلول , پاراللیسم , غزلهای حافظ