سید حسین حسینی - کارشناس ارشد علوم تربیتی – مدیریت آموزشی- دانشگاه علامه طباطبایی

پژوهش حاضر باهدف بررسی وسنجش میزان تاب آوری و تمایز یافتگی در بین زوجین مطلقه و عادی ( با بیش از ۱۰ سال زندگی مشترک) در شهرستان دامغان انجام شده است که جامعه آماری آن را ۱۵۰ نفر از زوجین (۷۵نفر مطلقه و ۷۵نفرعادی) تشکیل داده که به طریق نمونه گیری تصادفی ساده در گروه ها مشخص و قرار داده شد. روش تحقیق این پژوهش به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی بوده و به لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی می باشد. که جهت گردآوری داده در این پژوهش از دو پرسشنامه تاب آوری را کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر استفاده شده است. و تحلیل داده ها نیز از طریق آزمون تی مستقل انجام شد. نتایج نشان داد که بین زوجین عادی و مطلقه از لحاظ تاب آوری و تمایز یافتگی و مولفه های آنها تفاوت معناداری وجود دارد و زوجین عادی تاب آوری و تمایز یافتگی بالاتری را از خود نشان دادند.

تاب آوری، تمایز یافتگی، طلاق