معصومه رحیمی ده چراغی - دانشجوی دکتری علوم مرتع، گروه احیای مناطق خشک و بیابانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران،
حسین ارزانی - استاد علوم مرتع، گروه احیای مناطق خشک و بیابانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران،
حسین آذرنیوند - استاد علوم مرتع، گروه احیای مناطق خشک و بیابانی، د انشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
محمد جعفری - استاد علوم مرتع، گروه احیای مناطق خشک و بیابانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
محمدعلی زارع چاهوکی - استاد علوم مرتع، گروه احیای مناطق خشک و بیابانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

مرتع بخشی از منابع طبیعی تجدیده شونده است. چنانچه پتانسیل مرتع برای گردشگری تعیین گردد، با توجه به استعداد وتوانایی مرتع در جذب گردشگر معیشت مرتعدار بهبود می یابد و مرتعدار مجبور نیست با چرای بیش از ظرفیت مرتع، کمبوددارایی و نقدینگی خود را جبران نماید. پژوهش حاضر در بخشی از زیرحوزه آبخیز رودخانه هراز، استان مازندران، شهرستانآمل، بخش لاریجان، دهستان لاریجان سفلی، در سامان عرفی مرتع لار آبسر انجام شد. نوع روش تحقیق کاربردی و براساس تحقیقات میدانی و مشاهده و روش نمونه برداری از پوشش گیاهی و خاک تصادفی سیستماتیک است. با توجه بهعوامل زیرساختار، محیطی و اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی پتانسیل مرتع لار آبسر برای گردشگری تعیین گردیید ومعیارها و شاخص های تعیین شایستگی مرتع لار آبسر برای گردشگری تلفیق شد. نتایج نشان داد مرتع لار آبسر برایگردشگری ۷۶ امتیاز از ۱۰۰ امتیاز را کسب کرده است. نتایج نشان داد مرتع لار آبسر تناسب کافی برای گردشگری را دردرون سامان عرفی دارد و لازم است این موضوع در مدیریت گردشگری گنجانده شود .

شایستگی، مدیریت گردشگری، منابع طبیعی