افشین شیراوند - ۱- کارشناس رشته ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور واحد بروجرد

هدف از نقد ادبی چنان که گفته اند ارزیابی کیفیت آثار از یک طرف و افزایش التذاذ از آنها از طرف دیگر است. «یعنی منتقد می تواند خود را به عنوان داوری که ارزش هر اثر ادبی را تعیین می کند یا به عنوان واسطه یی بین اثر ادبی و خواننده به شمار آورد که وظیفه اش ابلاغ حظ و التذاذ خویش به خواننده و کمک به اوست، تا وی نیز به همین اندازه از اثر موردنظر لذت ببرد.» نقد ضروری ترین ابزار آفرینش های ادبی و هنری است و اگر ادبیات از پشتوانه نقد صحیح و راهگشا تهی شود، در توفان یادداشت های فرمایشی و غیر کارشناسانه؛ همچنین لایک و دیس لایک های لحظه ای و بدون فکر به زانو در خواهد آمد. اتفاقی که اکنون برای ادبیات ما رخ داده است. در ادامه تعاریف، ضرورت و اهداف این شاخه از دانش ادبی، از نظر می گذرد. در فرهنگ اصطلاحات ادبی آمده است: نقد (criticism) برگرفته از زبان یونانی است و عبارت است از تفسیر، تجزیه وتحلیل، طبقه بندی و نهایتا داوری درباره آثار ادبی. در این پژوهش سعی شده است با روش اسنادی و کتابخانه ای به ادبیات نقد در ایران و جهان پرداخته شود. در قسمت نتیجه گیری خواهد آمد: به طور خلاصه میتوان اهمیت و چکیده نقد را در انواع آن چنین بیان کرد: نقد ادبی امکان درک نکته های بدیع و لطیف آثار را فراهم می کند در نتیجه خواننده می تواند از مطالعه ی آثار ادبی بهره و لذت ببرد. ارزش واقعی، آثار ادبی را آشکار می کند و مشخص می کند که رعایت چه قواعد و اصولی سبب شده تا اثری مورد قبول واقع شود و یا وجود چه عواملی سبب شده تا اثری مورد بی اعتنایی قرار گیرد. نقد ادبی، مانع از آن می شود که گزافه گویان و مدعیان دروغین بتوانند آثار بی ارزش خود را به جویندگان و طالبان هنر عرضه کنند. نقد ادبی، وقتی مفید خواهد بود و ارزش و اهمیت دارد که دور از شایبه ی اغراض باشد. نقد ادبی، گذشته از این که سازنده و دارای اهمیت فراوان است گاهی خود،نوعی آفرینش هنری نیز محسوب می شود.

نقد، نقد ادبی، انواع نقد ادبی، رویکردهای نقد ادبی