همیاری و تعامل زبان فارسی و دین اسلام در شبه قاره

سرزمین وسیع شبه قاره هند برای قرن ها با ایران هم مرز بوده است و از نظر سیاسی نیز تداخل حوز ه حاکمیت داشته اند. در دوره اسلامی حدود 800 سال این سرزمین بوسیله دوستداران ادبیات فارسی و ایران اداره می شد. اولین بار به طور جدی زبان فارسی توسط محمود غزنوی به بهانه اشاعه اسلام و گسترش اسلام وارد سرزمین هند شد و دین مبین اسلام عاملی برای توسعه زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی در سرزمین هند شد اما با گذشت زمان این زبان و ادبیات فارسی بودکه قوی ترین عامل و ابزار بر ای ترویج دین اسلام و مهمترین عنصر تشیید و تحکیم علاقه و ولع مذهبی در قلوب احاد مردم هند قرار گرفت . در حقیقت زبان فارسی و دین اسلام مکمل یکدیگر بودند و عدم وجود یکی از آنها مانع گسترشدیگری در شبه قاره می شد. زبان فارسی و اسلام دوشادوش یکدیگر در شبه قاره توسعه و گسترش یافتند و برای دو قرن همکاری و تعامل نزدیکی با هم داشتند، به همین خاطر اسلام در شبه قاره و تاریخ پیوند خورده اش با ادبیات فارسی قابل تفکیک نیست . مطالعه زبان فارسی در شبه قارهمطالعه فرهنگ و معارف اسلامی است و مطالعه فرهنگ و معارف اسلامی در هند مستلزم جستجو و کنکاش درآثار و کتب زبان فارسی است.

Keywords:

زبان و ادبیات فارسی , اسلام , شبه قاره , همیاری , گسترش