فاطمه کاکاوند قلعه نویی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند
مژگان نیکویی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

فروغ فرخزاد شاعری تفرشی تبار و زاده تهران، صاحب دیوانی با دو دوره شعری کاملاً متمایز است.در دوره نخست او از خود فردی می گوید و شعرش طنین ادبیات شخصی است. در این دوره وی خود را در پس دیوار زنانگی اسیرمی بیند و سر به عصیان برمی دارد و در دوره دوم با تولدی دیگر از من انسانی سخن می گوید و می خواهد که ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد. نویسندگان، شعرا وهنرمندان نمادهای روشنفکری هر جامعه هستند و آثار هنری آنان بازتاب دهنده جریانات فکری و اجتماعی زمان آنها و تاثیر گذار بر این جریانات است طبیعتا برای درک و شناخت آثار هنری آنان توجه به این رابطه متقابل ضرورتی اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق بررسی جریان روشنفکری حاکم بر دهه های سی و چهل در شعر فروغ و نسبت وی با این جریان مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور ضمن بررسی دیوان اشعار فروغ، چند منظومه وی از جمله آیه های رمینی به عنوان شاهد مثال به طور اختصاصی مورد بحث و مداقه قرار می گیرد.

ادبیات فارسی، شعر معاصر، فروغ فرخزاد، روشنفکری، آیه های زمینی