مینا بهرامی - آموزگار
فرانک فاتحی کرجو - آموزگار
فائزه شیبک - آموزگار
زهرا برزگر - آموزگار

مردم در درجه اول زندگیشان را نه به دنبال حقیقتی عینی، بلکه به منظور ساختن معنایی ذهنی و میان ذهنی برای اینکه چه کسی هستند، کجا بودهاند و به کجا میروند روایت میکنند.رویکرد روایی بر مبنای فرضیات و قضایایی بنیادین بنا شده است؛مردم برای معنا بخشیدن به زندگی خود داستان هایی میسازند و درونیشان میکنند.این داستانهای خود زندگینامه ای دارای معنای روانشناختی و قدرت بقای کافی به عنوان گزارشات روایی برای روایت به دیگران هستند.این گزارشات روایی به دست پژوهشگران روانشناسی در زمینه هایی چون درونمایه های محتوا، ویژگیهای ساختاری، صفات کارکردی و دیگر طبقه های معانی روانشناختی، اجتماعی و فرهنگی قابل تحلیل اند.خاطره نویس به رشد مهارت اندیشه درباره واقعیت های توصیف شده کمک میکند. خاطره ها قابلیتهای فراوانی برای تحلیل و فهم فرایند اجتماعی کلاس درس فراهم میکنند.با وجود این که ضبط ویدئویی واقعیت را خوب بیان میکند، خاطره نویسی این حسن را دارد که ورود بی واسطه و تجربی در واقیتهای مرتبط را فراهم میکند.علاوه بر آن خاطره نویسی پس از درس،مستلزم آن است که معلم پژوهشگر نگرش فعالی را در خلال درس به حسب مشاهده و مداخله داشته باشد، تا معانی و نشانه های مهم را بیابد. این استلزام فرایند تدریس و یادگیری را هم بهبود می بخشد.در خاطره نویسی، مقوله ها از قبل تعیین نمیشوند، مشاهدات ثبت شده نتیجه انتخاب مشاهده گر است و نمونه ای از فرایند آموزش و یادگیری را ارائه می کنند. خاطره ها به زبان روزمره نوشته میشوند. هدف آن هم توصیف تفصیلی پدیده مورد مشاهده است

اضطراب ،ترس ازشکست درامتحان،روایت پژوهی،خودآگاهی