مسئولیت اجتماعی -محیط زیستی نهادهای دولتی در راستای متوقف سازی تخریب سرزمین

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 210

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ISADMC05_036

تاریخ نمایه سازی: 9 تیر 1402

Abstract:

مساحت کشور ایران ۱۶۴ میلیون هکتار و سهم عرصه های طبیعی ۱۴۰ میلیون هکتار است که از این رقم ۶/۱۷ میلیون هکتار آن جنگل ، ۲۹ میلیون هکتار بیابانی و بقیه مرتع است ؛ بنابراین ، حفاظت از این منابع نیازمند احساس مسئولیت ، مشارکت و هم افزایی بیش تری است . یکی از نگرانی ها در سالهای اخیر موضوع گسترش بیابان و تخریب عرصه های طبیعی می باشد. به منظور کنترل این پدیدهها به ویژه تثبیت ماسه های روان و کنترل گرد و غبار فعالیت های گستردهای توسط سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور انجام شده است ؛ اما با توجه به گستردگی بسیار زیاد اراضی ، کمبود بودجه و نیروی کارشناسی ، انجام این اقدام خطیر و بسیار بزرگ توسط یک سازمان و یا حتی یک وزارتخانه بدون کمک و همراهی نهادهای دیگر بسیار مشکل و حتی در بسیاری از موارد غیرممکن است . در نتیجه با توجه به گستردگی عرصه های منابع طبیعی و روند کند تجدیدپذیری آن، اقدامات دستگاههای مختلف اجرایی جهت توسعه باید متناسب با وضعیت موجود و در نظر گرفتن آینده اکوسیستم و پایداری آن صورت گیرد. با توجه به اصل پنجاهم قانون اساسی که بیان می دارد در جمهوری اسلامی ، حفاظت از محیط زیست که نسل امروزو نسل های بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می گردد، لذا سازمآنهای دولتی باید مسئولیت اجتماعی خود را پذیرفته و نقش موثرتری در قبال حفاظت از محیط زیست داشته باشند، بنابراین در این مقاله تلاش شده است تا ایدهای پیشنهاد گردد که بر اساس آن با هماهنگی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور و ادارات وابسته در استآنها، ضمن تعیین عرصه هایی که نیاز به عملیات اجرایی مقابله با تخریب سرزمین دارند، هرساله احیای قسمت مشخصی از آنها با یک برنامه ریزی از قبل تعیین شده به ادارات دولتی سپرده شود.

Authors

سلمان زارع

استادیار، گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران

مریم ممبنی

دکترای بیابانزدایی، دفتر امور بیابان، سازمان جنگلها مراتع و آبخیزداری کشور، تهران، ایران

قاسم قوهستانی

دانشجوی دکتری، گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران

معصومه صالحی مورکانی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، ایران