CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

هیدروژل تزریقی حساس به دما (کیتوسان/ژلاتین/بتا-گلیسرول فسفات) بهینه شده با نانوکامپوزیت پلی آنیلین/نانولوله کربن کربوکسیله/ژلاتین حاوی سلول های بنیادی در مهندسی بافت قلب

عنوان مقاله: هیدروژل تزریقی حساس به دما (کیتوسان/ژلاتین/بتا-گلیسرول فسفات) بهینه شده با نانوکامپوزیت پلی آنیلین/نانولوله کربن کربوکسیله/ژلاتین حاوی سلول های بنیادی در مهندسی بافت قلب
شناسه ملی مقاله: JR_JEMI-11-2_006
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:

مریم کاظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی علوم زیستی، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، تهران، ایران
فراز چوگان - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی علوم زیستی، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، تهران، ایران
علی حسین رضایان - دانشیار، گروه مهندسی علوم زیستی، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، تهران، ایران
روح الله مهدی نواز اقدام - استادیار دانشکده مهندسی متالوژی و مواد، دانشگاه تهران، تهران، تهران، ایران
سیدحسین احمدی تفتی - استاد، مرکز تحقیقات بیمارستان قلب تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، تهران، ایران

خلاصه مقاله:
هیدروژل تزریقی که خواص عضله قلب را داشته باشد، چشم انداز مهمی در مهندسی بافت قلب است. هدف از این تحقیق، ساخت داربست هیدروژلی قابل تزریق و حساس به دمای کیتوسان/ژلاتین و گلیسرول فسفات است که دارای خواص هدایت پذیری و رسانایی باشد تا بتواند با انتقال پالس های الکتریکی موجب تسریع در فرایند رشد سلول های قلبی و ایجاد بافت قلبی شود. ابتدا نانو­کامپوزیت پلی­ آنیلین/نانولوله کربن چند­دیواره کربوکسیله (PAni/c-MWNT) سنتز شد. برای جلوگیری از واکنش نانوکامپوزیت PAni/c-MWNT با هیدروژل، نانوکامپوزیت با ژلاتین واکنش داده و به شکل PAni/c-MWNT/G درآمد. سپس نانوکامپوزیت PAni/c-MWNT/G در سراسر زمینه کیتوسان ژلاتین به منظور ارائه نشانه های الکتریکی پراکنده شد. دما و زمان ژل شدن و ویژگی های مکانیکی هیدروژل با استفاده از رئومتر اندازه گیری شد. طیف FTIR نشان داد برهم کنش بین آنیلین و نانولوله کربن موقعیت پیک های کنون و بنزن را تغییر داده است. هدایت پذیری نانوکامپوزیت در مقایسه با پلیمرهای خالص بیشتر می باشد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی، توزیع یکنواخت نانوکامپوزیت را در سراسر داربست تایید کرد. نرخ تخریب داربست رسانا نسبت به داربست خالص کمتر می باشد. نتایج آزمایش MTT نشان دهنده زیست ­سازگاری هیدروژل با سلول ها بود. هیدروژل حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی به مدت ۱۴ روز کشت داده شد. در این مطالعه برای اولین بار، از نانوکامپوزیت پلی ­آنیلین/نانولوله کربن کربوکسیله/ژلاتین (PAni/c-MWNT/G) به منظور افزایش هدایت پذیری ژل تزریقی کیتوسان/ژلاتین/گلیسرول فسفات برای ساخت داربست رسانا استفاده شده است. این هیدروژل تزریقی رسانا را می توان برای بازسازی بافت قلب و همچنین دیگر بافت های الکترواکتیو مورد استفاده قرار داد.

کلمات کلیدی:
کیتوسان/ ژلاتین, نانو لوله کربن/ پلی آنیلین, داربست رسانا, هیدروژل حساس به دما, مهندسی بافت قلب

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1685190/