محمد امینی - گروه حقوق دانشگاه اصفهان
علیرضا فصیحی زاده - استادیار گروه حقوق دانشگاه اصفهان
داوود نصر - دانشجو دکتری حقوق خصوصی دانشگاه اصفهان

در عقد وکالت، موکل به دلیل اعتمادی که به وکیل می کند، انجام امر یا اموری را به او می سپارد و امید به تحقق آن موضوع به بهترین حالت ممکن را خواهد داشت. وکیل نیز به خاطر وجود چنین استیثاق و اطمینانی، باید در جهت مصالح و منافع موکل عمل نماید و به عنوان یک قاعده الزام آور به آن بنگرد. براین اساس، در تحقیق حاضر پرسش اصلی عبارت است از اینکه آنچه برای مصلحت موکل باید در نظر داشت، ملاحظه مصلحت است یا مراعات آن؟ و اینکه چه تفاوتی میان حقوق ایران و حقوق انگلیس از این حیث وجود دارد؟ نگارندگان پس از تدقیق در منابع فقهی و حقوقی، به این نتیجه دست یافتتند که در حقوق ایران به تبع از فقه، با توجه به تکلیف قانونی وکیل (ماده ۶۶۷ ق.م)، صحبت از رعایت مصلحت موکل می باشد و نه ملاحظه ی آن. هم چنین ضمانت اجرای عدم رعایت مصلحت یک حکم بیشتر ندارد و نیازی به بیان فروض سه گانه ای که در تالیفات حقوقی وجود دارد، نیست و از آنجا که رعایت مصلحت یک تکلیف است، میان رعایت و عدم رعایت آن، وجه سومی قابل تصور نخواهد بود و لفظ آمره «باید» در ماده ۶۶۷ ق.م حکایت از این مهم دارد ولی در حقوق انگلیس، صرف ملاحظه نمودن مصلحت موکل از سوی وکیل، کافی است.

مراعات مصلحت, ملاحظه مصلحت, ماده ۶۶۷ ق.م, حقوق ایران, حقوق انگلیس