شناسایی miRNA ها و ژن های هدف آن ها در Phaseolus vulgaris L. تحت تنش خشکی و PGPR
عنوان مقاله: شناسایی miRNA ها و ژن های هدف آن ها در Phaseolus vulgaris L. تحت تنش خشکی و PGPR
شناسه ملی مقاله: JR_IJFCS-53-4_001
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_IJFCS-53-4_001
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
الهام سلطانی - دانش آموخته گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علیرضا عباسی - دانشیارگروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
منیژه سبکدست نودهی - استادیار گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
عبدالهادی حسین زاده - دانشیار گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
حسین بشارتی - استاد موسسه تحقیقات خاک و آب کشور
خلاصه مقاله:
الهام سلطانی - دانش آموخته گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علیرضا عباسی - دانشیارگروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
منیژه سبکدست نودهی - استادیار گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
عبدالهادی حسین زاده - دانشیار گروه زراعت واصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
حسین بشارتی - استاد موسسه تحقیقات خاک و آب کشور
باکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) با تعدیل بیان miRNA، بهبود ریشه و باعث تحمل خشکی میشوند. جهت بررسی اثر توام miRNA و PGPR بر تحمل به خشکی لوبیای معمولی در یک آزمایش فاکتوریل کاملا تصادفی در سه تکرار، ژنوتیپهای صدری و یاس در شرایط خشکی ۳۰% و FC = ۶۰% و PGPR (تلقیح با جدایه اول، دوم و مخلوط دو جدایه) بههمراه شاهد بررسی شدند. تنش خشکی پنج هفته پس از کاشت اعمال (به مدت ۱۰ روز) شد و سپس از سه برگچه دوم و ریشه نمونهگیری شد. نتایج نشان داد که PGPRها منجر به پایداری غشا، بهبود ریشه و... میشوند. miRNA های دخیل در خشکی بر اساس همولوژی بین EST های NCBI و miRNA هایmiRBase باBLASTn شناسایی شدند. miRNA ها متعلق به خانواده های miR۴۰۸، miR۵۰۲۱، miR۵۵۶۵e و miR۹۵۵۹هستند و در رشد، تحمل به تنش و ... نقش دارند. مشاهده شد که میزان بیان miR۹۵۵۹-۳P در شرایط خشکی و تلقیح باکتری در گیاه حساس و متحمل به خشکی کاهش یافت. در حالت عدم تلقیح باکتری، میزان بیان miR۹۵۵۹-۳P در گیاه حساس بیشتر بود. احتمالا در گیاه حساس، miR۹۵۵۹-۳P با نقش تنظیم کنندگی منفی و هدف قرار دادن درصد بیشتری از ژنهای هدف، باعث افزایش حساسیت به تنش شد، اما گیاه متحمل با یک نمایش تنظیمی خاص و کاهش بیان miR۹۵۵۹-۳باعث کاهش تخریب رونوشت هایmiR۹۵۵۹-۳P، بیان بیشتر ژن هدف و بهبود تحمل به تنش شد. با توجه به اینکه PGPRها با تعدیل بیانmiRNA منجر به تحمل خشکی و افزایش تولید گیاه می شوند، استفاده از آن ها به عنوان کود زیستی یک روش جایگزین مناسب کود شیمیایی میباشد.
کلمات کلیدی: تنش خشکی, EST, miRNA, PGPR, Phaseolus vulgaris L
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1685544/