محمد علینژاد - گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور(PNU)، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر درمان مبتنی بر شفقت با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شدت درد بیماران مبتلا به دردهای عضلانی مزمن بود. این پژوهش کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران مبتلا به دردهای عضلانی مزمن بود که در بهمن الی اسفندماه سال ۱۳۹۹ به کلینیک آیسا و بیمارستان سینای همدان مراجعه کرده بودند؛ که از بین آن ها، نمونه ای به حجم ۴۵ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایابی شدند. سپس افراد پرسش نامه درد مک گیل را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند؛ و پس ازآن، برای گروه اول درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای گروه دوم درمان مبتنی بر شفقت برگزار شد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. پس از پایان مداخله درمانی پس آزمون روی هر سه گروه اجرا شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش دردهای عضلانی مزمن موثر است (p<۰/۰۱ و F=۲۲/۴۳۱) درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دردهای عضلانی مزمن موثر است P<۰/۰۱ و F=۲۱/۷۵۴ و تاثیر درمان مبتنی بر شفقت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دردهای عضلانی مزمن بیماران تفاوت معناداری ازنظر آماری ندارد. نتیجه گیری: به منظور کاهش درد عضلانی مزمن در بیماران می توان از درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد و همچنین درمان مبتنی بر شفقت استفاده کرد.

شفقت، درمان مبتنی بر شفقت، ACT، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درد عضلانی مزمن.